Dejan Genije Savićević danas proslavlja 51. rođendan - kao igrač je ostavio neizbrisiv trag, selektorske dane bi svakako želio da zaboravi, dok današnje predsjedničke troši na pravi način
Vanvremenski fudbaler, očajan selektor, te dobar predsjednik Fudbalskog saveza Crne Gore!
Najkraće, to je Dejan Savićević, čovjek koji je uz Predraga Mijatovića proslavio crnogorski fudbal u svijetu. A danas naš Genije proslavlja 51. rođendan.
Počeo je u omladinskom pogonu OFK Titograda, prvoligaški fudbal je zaigrao u Budućnosti (1983 - 1988), zvjezde dotakao u Crvenoj zvezdi (1988 - 1992, 1999) i italijanskom Milanu (1992 - 1998), a karijeru završio - kada je koljeno već počelo da otkazuje - u Rapidu iz Beča (1999 - 2001).
Trofejna sala je puna pehara - sa Crvenom zvezdom je osvojio tri titule Jugoslavije (1990, 1991, 1992), Kup Jugoslavije (1990), Liga šampiona (1991), Svjetsko klupsko prvenstvo (1991), Kup manje Jugoslavije (1999), sa Milanom tri puta Seriju A (1993, 1994, 1996), dva puta Superkup Italije (1993, 1994), Ligu šampiona (1994), Superkup Evrope (1994), učesnik je Milanove kuće slavnih, bio je najbolji sportista Jugoslavije i najbolji sportista SD Crvena zvezda 1991, igrač godine u Jugoslaviji (1995), sa generacijom iz Barija je šesta Zvezdina zvezda, uprkos tome što je Dejo nezvanično sam upravo to - šesta Zvezdina zvezda.
Ostvario je mnogo, ali da li je mogao više - jeste! Međutim, Genije je igrao za raju i zanemarivao taktiku (i nije završio karijeru u nižerazrednov Vratniku), nisu mu bile bitne brojke. Već uživanje u fudbalu.
“Sine, to što radi najbolji igrač danas Lionel Mesi, to je već viđeno. To je Dejo radio kod mene, a i kasnije u karijeri”, rekao je jednom prilikom Ljupko Petrović, koji je kao trener donio Zvezdi Ligu šampiona 1991. godine.
A na Genijeve simultanke nije ostao imun ni veliki Aleks Ferguson, koji je Savićevića uživo gledao na utakmici Superkupa Evrope Crvena zvezda - Mančester junajted (0:1).
“Zvezda nas je nadigrala u prvom poluvremenu, a Savićević je imao simultanko cijelo vrijeme. Žao mi je što nije došao kod mene u Mančester, to je moja neostavarena želja”, jasan je jedan od najvećih trenera u istoriji fudbala.
Naravno, o rođenom Podgoričaninu koji je odrastao u ulici Omera Abdovića je sve napisano, zapisano, opisano, izgovoreno i iskomentarisano. Ako treba tražiti jedan detalj koji može da opiše Genija, onda je to njegova magija i “onaj gol” Andoniju Zubizareti u atinskom finalu Lige šampiona, kada je Milan demolirao Barselonu sa 4:0.
“Ako je ikad postojao igrač koji je rođen i ostao, ne postao, to je bio veliki Crnogorac. Kao da ga fudbalske škole nisu dotakle. Kao da ga nisu mogle uokviriti, ni odrediti. Bazna tehnika, čista igra, standardi fudbalskog obrazovanja koji se vide kod svih igrača na kugli zemaljskoj, kod njega nisu igrali. Kad bi trebao da odigra povratnu loptu to bi bila muka Isusova, ali štopati je petom sa slabijom (desnom) nogom, s igračem na leđima i u primanju ga ostaviti na mjestu - bilo mu je lakše. Njemu prirodnije”, opisao je legendarni Zvonimir Boban, saborac iz Milana, jednom prilikom našeg i svačijeg Genija.
“Dejo je i u blatu plesao tango. Jer, Dejo je imao široki osmjeh i dijamant na dvojci. Dijamant, koji je sjajio kao njegov fudbal umotan u šarene krpe ovdašnjih livada. I ništa neće razgraditi fudbalski Balkan Dejana Savićevića. Ni vrijeme… Ni genije”, napisao je Boban.
Koliko je bio veliki igrač, toliko je bio očajan selektor! Čim je iskočio iz kopački u maju 2001. godine, zajedno sa Ivanom Ćurkovićem i Vujadinom Boškovim je izabran u selektorsku komisiju reprezentacije Jugoslavije. Komisija je ugasila požar koji je napravio Milovan Đorić, ali nije uspjela da odvede “plave” na Svjetsko prvenstvo 2002. godine.
Tako je Savićević krajem 2001. počeo samostalno da obavlja posao selektora, ali se nije proslavio. Ko je rekao Azerbejdžan!?
Start kvalifikacija za Evropsko prvenstvo 2004. godine nije bio loš, ali se onda “desio” remi u Podgorici sa Azerbejdžanom, te poraz u Bakuu, što je bila prva pobjeda u istoriji azerbejdžanskog fudbala u zvaničnim utakmicama. Savićević je kao selektor trajao od februara 2002. do juna 2003, ostvario je četiri pobjede, tri remija i čak deset poraza…
Od selektorske, bolje mu stoji predsjednička funkcija! Dejan će od 2001. godine predsjednik FSCG, na toj funckiji će sigurno biti do 2021, a vjerovatno i kasnije…
Do kada, ne znamo!
Kao predsjednik, uradio je velike stvari za crnogorski fudbal. Od poštovanja širom svijeta do infrastrukture kroz razne donacije u našem fudbalu. Pogodio je sa tri selektora, Zoranom Filipovićem koji je odradio najteži posao stvorivši reprezentaciju, Zlatkom Kranjčarem sa kojim je Crna Gora sanjala velike stvari, te sada Ljubišom Tumbakovićem sa kojim narod opet sanja.
Dakle, promašio je samo sa Brankom Brnovićem, kao što je jedina njegova greška u predsjedničkim mandatima što nikako ne uspijeva da zategne domaće klubove.
a vjerovatno i kasnije…
Do kada, ne znamo!
Kao predsjednik, uradio je velike stvari za crnogorski fudbal. Od poštovanja širom svijeta do infrastrukture kroz razne donacije u našem fudbalu. Pogodio je sa tri selektora, Zoranom Filipovićem koji je odradio najteži posao stvorivši reprezentaciju, Zlatkom Kranjčarem sa kojim je Crna Gora sanjala velike stvari, te sada Ljubišom Tumbakovićem sa kojim narod opet sanja.
Dakle, promašio je samo sa Brankom Brnovićem, kao što je jedina njegova greška u predsjedničkim mandatima što nikako ne uspijeva da zategne domaće klubove.
Jer, naši prvoligaški timovi su više amaterski, nego profesionalni…