U novembru 2023. godine glumica je objelodanila da boluje od raka pankreasa.
Italijanska glumica Eleonora Đorđi preminula je u 71. godini od raka pankreasa. Protagonistkinja nezaboravnih komedija Karla Verdonea, od Borotalco do Compagni di scuola, Eleonora je provela gotovo pedeset godina na italijanskoj filmskoj sceni.
Njena filmska karijera počela je u tinejdžerskim danima, neakreditovana u filmu Roma Federika Felinija, a pravi početak imala je 1973. godine u "Storia di una monaca di clausura" (Priča o jednoj redovnici), gdje je, uz Ketrin Spak, otvorila novo poglavlje u komediji sa seksi tematikom, igrajući ulogu sestre Agneze del Đezu.
Tokom tih godina, Eleonora je snimala i filmove kao što su "Appassionata" i "La sbandata", a bila je i na naslovnoj strani Plejboja.
Njena karijera u filmu počela je slučajno, na sugestiju scenografkinje Đulije Mafi (druga žena njenog oca), koja joj je predložila da se bavi filmom nakon nekoliko fotosešnova.
Eleonora, sa britanskim očevim i mađarskim majčinim poreklom, iz velike porodice sa petoro djece, bila je izuzetno lijepa: svijetle oči, duga plava kosa i vitko tijelo.
Godina 1974. bila je posebno teška za nju: njen mladi vjerenik poginuo je u nesreći na motoru koji je pozajmio od nje, što ju je dovelo do toga da proba heroin, zapadne u depresiju i povuče se iz svijeta filma, utočište pronašla u radiju.
Alberto Latuada je bio taj koji joj je ponudio prvi pravi film u 1975. godini sa Cuore di cane (Srce psa), adaptacijom romana Mihaila Bulgakova, u kojem je igrala uz Meks von Sidova i Koći Ponzonija. Nakon toga su uslijedili filmovi kao što su L'Agnese va a morire (Agnese ide da umre) u režiji Đulijana Montalda, Un uomo in ginocchio (Čovjek na koljenima) u režiji Damijana Damijanija, Inferno (Pakao) Darija Argenta i Dimenticare Venezia (Zaboraviti Veneciju) Frenka Brusatija.
Osamdesete godine bile su vrijeme komedija, gdje je Eleonora otkrila svoju lakšu stranu, nastupajući uz partnere kao što su Adriano Čelentano (u filmu Mani di velluto - Ruke od baršuna) i Renato Poceto (u filmu Mia moglie è una strega - Moja žena je vještica). Najveći uspjeh u tom periodu postigla je sa Karlom Verdonem u Borotalco (1982), za koji je osvojila David di Donatello, a kasnije je ponovo sarađivala sa njim u Compagni di scuola (Školski prijatelji).
Udala se 1979. godine za izdavača Angela Riccolija (sa njim je imala svog prvog sina Andreju), dok je ljubav prema Masimu Čavaru započela na setu filma Sapore di mare 2 (1983), a od njega je imala i svog drugog sina, Paola.
Nakon razvoda od Čavare 1996. godine, Eleonora je bila u vezi sa romanopiscem Andreom de Karlom sve do 2007. godine.
Krajem osamdesetih povukla se iz filma kako bi se posvetila televiziji, glumeći u hitovima kao što su Morte di una strega (Smrt jedne vještice), Lo zio d'America (Tata iz Amerike) i I Cesaroni. Takođe je učestvovala u Sanremu, postajući velika soubret, a u 2018. godini i u Ballando con le stelle (Ples sa zvijezdama), gdje je zabavljala publiku sa puno autoironije. Takođe je bila učesnica treće sezone Grande Fratello VIP (Veliki brat VIP), gde je eliminisana tokom pete epizode.
Eleonora je režirala i nekoliko filmova, uključujući Uomini & donne, amori & bugie (Muškarci & žene, ljubavi & laži) iz 2003. i L'ultima estate (Poslednje ljeto) iz 2009. godine, koji je producirao njen bivši muž, Masimo Čavaro.
U novembru 2023. godine glumica je objelodanila da boluje od raka pankreasa i podijelila svoju borbu sa bolešću i terapijama na televiziji.
"Ovih poslednjih 14 mjeseci bili su fizički zastrašujući, ali za sve što se desilo sa mojom porodicom, ovo je bila najljepša godina mog života. Prošla sam kroz sve faze medicinskog liječenja, situacija je veoma teška", rekla je u januaru u emisiji Verissimo.
