Pojedini vladari zloupotrebljavali su neograničenu moć nad životima drugih ljudi kako bi počinili gnusna i izopačena zlodela
Izreka koja kaže da dobro uvijek trijumfuje nad zlim jedna je od prijatnih laži koju ljudi ponavljaju između sebe dok ne pređe u frazu, ali koju iskustvo neretko opovrgava.
Muškarci i žene o kojima možete čitati na stranicama ovog članka zloupotrebljavali su neograničenu moć nad životima drugih ljudi kako bi počinili gnusna i izopačena zlodjela, i to sa sadističkim oduševljenjem.
Motivi
Ove istorijske ličnosti su, bez izuzetaka, motive za zlodjela pronalazile u različitim stvarima - neograničenoj vlasti, religiji, političkim ubjeđenjima ili, jednostavno, strasti, pa su u mnogim istorijskim knjigama okarakterisane kao sinonim za teror i strah.
Nebrojeno puta čuli smo izreku da se dobro dobrim vraća, misleći da će oni koji čine zlo biti pravedno kažnjeni. Međutim, istorija opovrgava ovu tezu jer je ruka pravde ove muškarce i žene tek ponekad stizala. Dobri ljudi su patili i umirali, a zli živjeli i slavili. Evo i dokaza: Staljin, Torkemada i Ivan Grozni umrli su u starosti, a diktatori poput Idija Amina živjeli su lagodnim, komfornim životom.
Odani saučesnici
Istina, niko od ovih ljudi monstruozna zlodjela nije izvršio sam - svi oni imali su odane, sposobne i slijepo poslušne saučesnike. Oni koji su podržavali autoritete, to su činili vođeni saznanjem da će time steći uticaj, novac i moć. Nasjedali su, kao djeca, na puka obećanja moćnika. Uganđani su slijedili Amina vjerujući u njegova obećanja o bogatstvu i neograničenoj vlasti nad životom i smrti. Slijedili su plitke instinkte, uprkos tome što su se neprestano suočavali s nepredvidljivošću svojih vođa.
Na sreću, vladavina mnogih zlotvora bila je kratka. Krvava Meri i Kaligula gostili su se vrhovnom moći samo četiri godine, a Amin osam. S druge strane, bilo je i onih koji su prijesto grijali i po nekoliko decenija - Staljin je ostao na vlasti više od 30 godina, a kad je umro, zavladala je masovna žalost, iako je odgovoran za uništenje miliona ljudskih života.
Antihristi i kanibali
Mnoge priče koje putuju kroz istoriju neke od zlotvora u ovom članku predstavljaju i kao antihriste - obuzete đavolom koji im je na različite načine bio oružje protiv dobra. Čak je i kanibalizam isplivavao na površinu kao rašireni mit o jednom od zlih djela mnogih vođa zlotvora. Da li su probali ljudsko meso ili ne - zakopano je u istoriji, ali je ova slika vjerovatno nastala da ilustruje koliko su oni bili daleko od civilizovanog ponašanja.
Stručnjaci su često postavljali pitanje da li je zlo opravdano. Ruku na srce, odgovor na ovo pitanje išao bi nekima u prilog. Da li bi Atila Hunski izgradio tako veliko carstvo da se nije ponašao sramotno? Gradovi su padali pred njim bez ikakvog otpora, i to jedino zbog toga što se glas o njemu kao zlotvoru kretao brže od njega.
Staljin je za trideset godina od Rusije stvorio svjetsku supersilu. Mnogi sumnjaju da bi nacija koja je bila toliko naviknuta na apsolutnu moć carističke države tako brzo umjela da na pravi način prihvati jednog uljudnog vladara.
Upravo zbog toga što je Rusija bila naviknuta na autokratski stil vladavine, Staljin je uspio da, ne obazirući se na ljudske živote, nametne svoje besramne reforme. Naposletku, čak je i Lenjin podržavao upotrebu sile i zastrašivanje kad je trebalo iskovati novu naciju.
Zlo u ime religije
Koncept zla u 21. vijeku dramatično se razlikuje od onoga iz ranijih stoljeća. Danas je teško zamisliti da možete otići u Albert Hol da biste gledali kako lavovi rastržu muslimane ili ispred Vestminsterske opatije, gdje spaljuju jeretike. Hiljade ljudi je u to vrijeme aktivno učestvovalo u tome, i to uživajući u okrutnim, gnusnim ceremonijama.
Mnogima od ovih zlotvora religija je bila sredstvo za dobijanje oprosta za zlodjela koja su počinili. Kad bi osjetili da je bog na njihovoj strani, onda su neprijatelji bili i protiv njih i protiv njihovog boga, pa je zato zlodjelo bivalo opravdano. Ivan Grozni je posle svakog masakra nedjelje provodio ispred oltara, u pročišćenju. Torkemada je oblačio svoju monašku odoru i naređivao mučenje i ubistva navodnih jeretika. Eržebet Batori i Vlad Drakul redovno su odlazili u crkvu na službu. Krvava Meri je na stotine protestanata spalila u ime Rimokatoličke crkve.
Bog može da predstavlja ljubav i oproštaj, ali istorijska literatura ispunjena je užasavajućim djelima koja su počinjena u ime religije.
Pred vama su najveći zlotvori u istoriji i njihova (ne)dela po kojima ih čovječanstvo pamti.
1. Gaj Julije Cezar Germanik KALIGULA (31. avgust 12 - 24. januar 41.)
Na čelo Rimskog carstva došao je posle smrti cara Tiberija 37. n. e. Ubijao je ili slao u progonstvo ljude koje su mu bili bliski i one koje je vidio kao prijetnju. Pokazivao je veliku sklonost ka seksualnim avanturama, a imao je i incestuoznu vezu sa svoje dve sestre. Pobunjenicima je sekao jezike, primoravao ih da uđu u arenu i bore se s divljim životinjama. Onima koje je optužio da su pokušali da ga ubiju davao je mač i terao ih da oduzmu sebi život, dok je on sve to posmatrao s oduševljenjem. Spavao je s tuđim ženama, sa zatvorenicima, senatorima, mučio ih je, naređivao ubistva iz zabave, tjerao je porodice da posmatraju egzekucije svojih voljenih, i to dok vječeraju s njim. Od senata je tražio da ga prizna ne kao vrhovnog vođu, već kao boga. Izboden je nasmrt dok se vraćao iz pozorišta. Među ubicama bili su i članovi njegove porodice, kao i stražari čiji je zadatak bio da ga čuvaju.
2. Atila Hunski BIČ BOŽJI (406-453.)
Hiljade krvožednih varvara predvodio je u ratne pohode, mučeći, silujući, pljačkajući i ubijajući svakoga ko bi im se našao na putu. Legenda kaže da su Huni pili krv žena i da su bili potomci duhova divljine. Istoričari navode da su Atila i njegovi sledbenici drali kožu svojih suparnika da bi pravili ogrtače, testerom rezali gornji dio njihovih lobanja da bi od njih pravili pehare iz kojih su ispijali njihovu krv.
Pljačkali su crkve i manastire, sjekli monahe i djevice, skrnavili grobove svetaca. Atila je objedovao komade živog mesa, a sumnja se da je pojeo sopstvene sinove - Erpa i Aitila, pošto mu ih je supruga servirala pečene, u medu. Kad je Sveta Ursula, večna djevica, odbila brak s njim, ubio ju je, a zatim poklao 11.000 njenih hodočasnika. Ubijali su i sveštenike pred samim oltarima. Djevojke su vezavali za repove konja i čerečili, mrvili im kosti pod točkovima zaprege, a nesahranjene udove bacali su po drumu kao hranu za pse.
3. Tomas de Torkemada ŠPANSKI INKVIZITOR (1420 - 16. septembar 1498.)
Odgovoran je za hapšenje, mučenje i ubijanje na hiljade nevinih Španaca. Svoju mržnju usmjerio je prema Jevrejima i jereticima - iako je i sam bio jevrejskog porijekla - protjeravši njih 300.000 iz Španije. Opsjednut idejom o čistoti krvnog porijekla, izmislio je dokument o čistoti krvnog porijekla. Svakome ko je u sebi imao imalo jevrejske krvi bilo je zabranjeno da drži javnu kancelariju ili je bio optužen kao jeretik. Zatvori inkvizicije, na čijem je čelu bio Torkemada, bili su prepuni optuženika koji su čekali da čuju optužbe protiv sebe. Njihovim porodicama oduzeto je sve, a djeca zatvorenika često su umirala od gladi. Jeretik koji bi priznao bio bi primoran da dođe u crkvu sa štapom, potpuno nag, nakon čega ga je sveštenik tukao pred celom pastvom. Žrtve su bile primoravane i da posjećuju kuće u kojima su drugi jeretici, gde bi opet bile tučene, bičevane, i tako doživotno. Nekima je bilo određeno i da nose veliki krst, našiven na prednjoj i zadnjoj strani odeće, kako bi kažnjenik u društvu bio izložen poniženju, ismijavanju i nasilju.
4. Princ Vlad Drakul ONAJ KOJI NABIJA NA KOLAC (1431-1476.)
Vlaški princ doprinio je smrti više od 100.000 ljudi. Noge žrtve vezivao je za konje, a oštar dugačak kolac prečnika 15 centimetara polako bi nabijao vertikalno u tijelo. Kraj koca bio je nauljen i ne previše oštar, kako žrtva ne bi odmah umrla. Drakul je na kolac nabijao majke, ali i njihove bebe, a potom ih postavljao izvan grada, kao opomenu strancima da ostanu na sigurnoj udaljenosti. Za mučenje je koristio i lonac na čijem su se vrhu umjesto poklopca nalazile pričvršćene daske - kroz rupe u njima bile bi provučene ljudske glave, a onda bi Drakul napunio lonac vodom i ispod njega bi založio vatru. Uživao je u agoniji svojih žrtava koje su se žive kuvale. Na drvorezu u Nirnbergu prikazan je kako jede dok žrtve nabijene na kolac umiru oko njega. Dok uživa u jelu, njegove skutonoše odsijecaju komade mesa sa udova žrtava koje se nalaze u samoj blizini njegovog stola. Ubijao je i trgovce koji su varali mušterije i žene koje su imale ljubavne veze s drugim muškarcima.
5. Kraljica Meri I Tjudor KRVAVA MERI (18. februar 1516 - 17. novembar 1558.)
Bila je kraljica rimokatolika u novoprotestantskoj zemlji. Vođena božanskom vezom s Bogom, vjerovala je u svoju misiju da Englesku vrati pravoj vjeri. Tokom njene četvorogodišnje vladavine spaljeno je i mučeno više od 300 protestanata jeretika, a hiljade njih je iz straha pobjeglo iz Engleske. U to vrijeme protestanti su aktivno vodili kampanju protiv povratka katoličanstva. Na Merinu zapovijest, tada je na lomači spaljeno na stotinu ljudi, mahom biskupa. Nestručnost dželata je njihovo umiranje činilo mnogo okrutnijim i trajalo je predugo. Meri je umrla u svom krevetu, pošto je naredila da u njenoj sobi bude održana misa.
6. Josif Visarionovič Džugašvili STALJIN (18. decembar 1878 - 5. mart 1953.)
Godine 1901. prvi generalni sekretar Centralnog komiteta Komunističke partije Sovjetskog Saveza nazvao je sebe Koba - nepobjedivi - i bacio se na revolucionarni rad. Organizovao je ubistva, štrajkove, demonstracije i pljačke banaka, od čega je punio boljševičke kase. Njegovom promenom „privredne politike“ od gladi je umrlo oko pet miliona ljudi, od kojih su neki bili primorani i na kanibalizam. Pošto je Staljin ukinuo kulaštvo, milioni su uterani u gradove i prisiljeni da rade u novim fabrikama. Više od 25 miliona njih bilo je prognano, a više od tri miliona ubijeno. Ko god bi mu se suprotstavio, završavao je u radnim logorima, gulazima i bio rob do smrti. Oni koji su glasali protiv Staljina bili su ubijeni ili su se suočavali s montiranim suđenjem, gde su bili prinuđeni da priznaju smiješne zločine koje nisu počinili, a priznanja su izvlačena mučenjem. Samo za dve godine strijeljano je, mučeno ili proterano više od milion i po ljudi, od kojih mnogi nisu ni znali da iza njihove nesreće stoji upravo Staljin.
7. Eržebet Batori GROFICA DRAKUL (7. avgust 1560 - 21. avgust 1614.)
Zla žena Transilvanije bila je sadista koja je nevjerovatnom okrutnošću mučila svoje služavke i devojke iz sela, ubivši tokom svoje vladavine više od 650 njih. Zamak Kaštic bio je mjesto njenih krvavih orgija, a nazvan je „zamak vampira“. Imala je bezbroj ljubavnika među muškarcima i ženama, a da bi ubila vrijeme, posjećivala je tetku lezbijku i učestvovala u orgijama. Služavke je tjerala da uđu u kavez iz čijih je ivica izbijjalo na desetine kratkih šiljaka koji su bušili tela kao sito. Tokom zime terala je djevojke da gole stoje ispod njenog prozora, a potom ih je polivala vodom sve dok se ne pretvore u ledene kipove, koje je s oduševljenjem gledala. Bila je poznata i po tome da gura igle ispod noktiju svojih slugu.
8. Ivan IV Grozni CAR SVIH RUSA (25. avgust 1530 - 28. mart 1584.)
Naređivao je i učestvovao u istrebljenju hiljada ljudi jer njegova neuračunljiva divljanja nisu poznavala granice. U jednom napadu bijesa ubio je čak i svog sina. Kao prvi car svih Rusa imao je apsolutnu moć nad milionima života. Bio je majstorski manipulator i nije imao ni trunke samilosti prema svojim podanicima, koje je mučio, pljačkao i silovao samo radi sopstvene zabave. Kao dijete je mučio životinje, a sa 13 godina prešao je na ubijanje ljudi. Njegova prva žrtva bio je princ Andrej Šujski, koga je bacio u zatvor sa izgladnelim psima koji su ga živog proždrali. Bio je pijanica, krao je i silovao žene. Žrtava se često oslobađao tako što ih je vješao, davio, sahranjivao žive ili bacao medvedima.
9. Adolf Hitler FIRER (20. april 1889 - 30. april 1945.)
Monstruozni diktator ubijao je bolesne rođake svog naroda, progonio Cigane, homoseksualce i nesposobne, a izumio je „konačno rješenje“, koje je predstavljalo klanicu za blizu šest miliona Jevreja. Svetu je donio razarajući rat u kome je ubijeno više od 40 miliona ljudi. Jevreje je poredio s pacovima: prevaranti, kukavice i okrutni ljudi koji se javljaju u čoporima. Zakonom o zaštiti njemačke krvi i nemačke časti zabranjeni su brakovi i seksualne veze između Jevreja i arijevaca. Naredio je sterilizaciju 400.000 Cigana koji nisu bili radno sposobni. Sistematska ubijanja najprije su izvođenja letalnom injekcijom, a kasnije tuševima iz kojih je izlazio ugljen-monoksid. Hitlerove bolnice smrti prijavile su oko 300.000 ljudi. Logore je koristio kao materijal za medicinske eksperimente koji su izvođeni bez anestezije. Ljudi su bili podvrgnuti jakom vazdušnom pritisku ili hladnoći, sve dok im pluća nisu eksplodirala. Logori za istrebljenje primali su do 2.000 ljudi, koji su ubijani kristalisanom cijanovodoničnom kiselinom koja je puštana u gasne komore.
10. Idi Amin ISTOČNOAFRIČKI KASAPIN (17. maj 1925 - 16. avgust 2003.)
Predsjednik Ugande uspostavio je zloglasni Državni istražni biro, koji je, prema njegovim naredbama, ubijao na hiljade nevinih Uganđana u kampanji etničkog čišćenja i javno, pred TV kamerama, pogubljivao svoje neprijatelje. Idi Amin je iskasapio sopstvenu ženu i pobio svoje ministre: glavu jednog od njih držao je u svom frižideru kako bi je, kao opomenu drugima, s vremena na vreme pokazivao. Do kraja njegove vladavine više od 300.000 ljudi, šestina populacije u Ugandi, bila je poubijana. Pokazivao je znake sadizma, pa je kao kaplar, boreći se u gušenju ustanka plemena Mau-Mau u Keniji, primoravao pripadnike plemena Karamadžong da svoje genitalije podignu na sto, prijeteći im da će ih odsjeći mačetom. Početkom 1962. bio je odgovoran za ubijanje nevinih pripadnika plemena Turkana, kao i za genocid u plemenima koja su podržavala prethodnu vlast. Naređivao je da se oficirima lome ruke i noge, da ih vojnici probadaju noževima i bajonetima, da im presjecaju vrat ili, jednostavno, odsecaju glavu. Visina krvi na podu bila bi oko centimetar i po.