Iz američke svemirske agencije NASA stigla je retko dobra klimatska vijest, a to je da se džinovska rupa u Zemljinom ozonskom omotaču smanjuje i najmanja je od 1988. godine.
Ove godine rupa je bila najveća u septembru, kada je bila široka oko 20 miliona kvadratnih kilometara, što je dva i po puta veća površina od Sjedinjenih Država, preneo je Vašington post.
Tada je, ipak, bila za tri miliona kvadratnih kilometara manja od prošle godine, a od tada se još smanjila.
Ozonska rupa veća nego ikad
Ova dobra vijest pojavljuje se 30 godina nakon što je otkrivena ozonska rupa, čije otkriće je dovelo do Montrealskog protokola 1987. godine.
Vremenski uslovi u stratosferi zaslužni su za ovo smanjenje ozonske rupe, a oni su topliji nego ikad.
Naučnici navode da topao vazduh odbija hemikalije poput hlora i broma koje uništavaju ozonski omotač.
Vremenski uslovi iznad Antarktika bili su slabiji, što je dovelo do toplijih temperatura koje su usporile gubitak ozona.
Pol Njumen, šef naučnog tima za Zemlju u NASA-inom Centru za svemirske letove Godard u Grinbeltu u Merilendu, kaže da je to poput uragana - nekih godina ima malo onih koji dođu do obale, a ovo je godina u kojoj vremenski uslovi dovode do poboljšanja formacije ozona.
Naučnici Ujedinjenih nacija pripisali su oporavak ozonskog omotača 2014. izbacivanju iz upotrebe hemikalija koje se koriste za frižidere i klima uređaje krajem osamdesetih godina prošlog vijeka.
Hloroflourougljenik, međutim, ima dug vijek i moći će da se nađe kako pluta u atmosferi 100 godina od sada, kažu naučnici.
Oni su predvidjeli da se ozonski omotač neće vratiti na stanje prije osamdesetih godina prošlog vijeka do 2070.
Warm temperatures in the Antarctic led to a smaller ozone hole this year, scientists from @NASA and @NOAA found: https://t.co/wVbkvXS4Uppic.twitter.com/Osom86D4Wd
— NASA Earth (@NASAEarth) November 3, 2017
U junu su naučnici identifikovali moguću prijetnju oporavku ozona a to je dihlorometan, industrijska hemikalija čije se prisustvo u atmosferi tokom proteklih 10 godina udvostručilo.
Ako njena koncentracija nastavi da raste, to bi moglo da odloži oporavak ozona iznad Antarktika za 30 godina.