Da li će na Bliskom istoku da nastane nova država nakon svrgavanja Bašara al Asada?
Veliko je pitanje da li sirijski Kurdi mogu pretjerano da se raduju padu diktatora Bašara al Asada. Jer dešavanja na terenu pokazuju da islamisti koji su zahvaljujući pomoći Turske sada preuzeli kontrolu nad Sirijom nemaju miroljubive namjere prema Kurdima, a to bi moglo dovesti do novog rata.
Istina, komandant kurdskih snaga u Siriji pozdravio je u nedelju svrgavanje autoritarnog režima Bašara al Asada.
"U Siriji živimo u istorijskim trenucima dok smo svjedoci pada autoritarnog režima u Damasku", rekao je Mazlum Abdi, koji je na čelu Sirijskih demokratskih snaga (SDF), koje kontrolišu djelove sjeveroistočnog autonomnog regiona poznatog kao Sirijski Kurdistan.
Iz Ankare je odmah stigla prijeteća poruka da Turska želi da pomogne "garantovanju bezbijednosti" u Siriji posle pada Asada, ali i da će raditi na tome da spriječi davanje autonomije Kurdima. U skladu sa pomenutom prijetnjom, turski dronovi u napadu na teritoriju pod kontrolom Kurda u ponedeljak ubili su 11 civila, uključujući šestoro djece, a dan ranije, turske trupe obučene zauzele su grad Manbidž i protjerale branioce SDF.
Početkom decembra, proturski borci su takođe zauzeli strateški grad Tal Rifat od kurdskih snaga, uporedo sa velikom ofanzivom pobunjenika protiv Asadovog režima.
Oko 25 do 30 miliona Kurda trenutno živi u onome što oni nazivaju Veliki Kurdistan, regionu koji se proteže preko jugoistočne Turske, sjeverozapadnog Irana, sjevernog Iraka i sjeveroistočne Sirije. Oko 1.7 miliona njih živi u sirijskom Kurdistanu, što je devet odsto stanovništva.
Glavni neprijatelji Turske su u severnoj Siriji, gde kurdski PKK/YPG (Jedinice narodne odbrane) imaju svoje sedište. Borci YPG ostaju okosnica Sirijskih demokratskih snaga, osnovanih 2015. godine, koje se obučavaju i naoružavaju uz pomoć Sjedinjenih Američkih Država.
Oni su godinama najvažniji američki partner u borbi protiv Islamske države (ISIS) u Siriji i zato YPG nikada nije proglašena terorističkom organizacijom, iako se ideološki oslanja na političku strategiju PKK. Erdogan je besan zbog ovoga i koristi svaku priliku za sukob.
Kada su Turci 2019. napali sirijske Kurde u pograničnom pojasu, Amerika se povukla, kako ne bi bila umešana u sukob dva saveznika - jednog u NATO, a drugog u borbi sa islamistima. Godinu dana ranije, Erdogan je poslao svoje trupe da zauzmu grad Afrin, što je izazvalo egzodus od 200.000 Kurda tamo.
To mu je uspelo jer je tadašnji predsednik Donald Tramp naredio povlačenje američkih trupa iz Kurdistana, iako je tamo ostao manji kontingent od oko 900 Amerikanaca. Logično, Kurdi su ovo videli kao izdaju, kao i mnogi u SAD.
"Ovo je poruka svim našim prijateljima na Bliskom istoku da su Sjedinjene Države nepouzdane", prokomentarisao je kasnije bivši američki ambasador pri NATO Nikolas Berns za CNN .
Američko vojno i političko angažovanje sa Kurdima ozbiljno je počelo sa Zalivskim ratom 1990-1991. Irački Kurdistan je takođe snažno podržao američku invaziju na Irak 2003. godine, kada su kurdske snage udružile snage sa američkim trupama da svrgnu Sadama Huseina.
Američko-kurdsko bratstvo po oružju takođe je bilo ključno za poraz Islamske države u Siriji. Sirijski Kurdi, ili jedinice YPG, u savezu sa SAD su odigrale centralnu ulogu u velikom porazu ISIS-a na bojnom polju i zauzele strateški važan grad Raku. Partnerstvo SAD sa YPG donijelo je uspjeh na bojnom polju, a konačna pobjeda Kurda kod grada Kobanija postala je prekretnica u borbi protiv ISIS-a.
Ali upravo je ovaj uspjeh počeo da zvoni na uzbunu u Ankari. Za Erdogana je savez između SAD i YPG predstavljao preokret u regionu, odnosno mogućnost da Kurdi konačno dobiju svoju državu. Turska to neće dozvoliti ni po koju cijenu jer Veliki Kurdistan obuhvata djelove turske teritorije.
Erdogana dodatno nervira činjenica da je sirijski Kurdistan zahvaljujući naftnim poljima ekonomski samodovoljan, što obezbjeđuje stalan priliv novca. Osim toga , nakon što su vlasti u Siriji proteklih osamdeset godina branile upotrebu kurdskog jezika i kulture, sada su izgubile tu bitku jer Kurdi vladaju na sopstvenoj teritoriji.
"Kurdi su stekli sve atribute nacije, osim suvereniteta. Sjedinjene Države ostaju jedini najvažniji faktor u određivanju budućnosti Kurda, posebno u Iraku i Siriji. Tramp možda prekida američko partnerstvo sa YPG, ali sirijski Kurdi su i dalje imali koristi od odnosa jer su ih spoljne sile ranije smatrale najmanje važnom kurdskom populacijom u regionu, možda je kurdska država daleko, ali ako se ikada pojavi, postojaće nacija koja će je naseljavati", pisalo je još 2019. godine u zaključku koji je objavio Forin Afers.
(Jutarnji/MONDO/Nevena Davidović)