Bizarno ispuštena pobjeda u prvom meču, uz “polovičan” nastup najboljeg igrača lige Mekinlija Rajta tokom čitave serije skupo su koštali Budućnost Voli.
Pred finale se znalo da će se ponoviti 2018. godina, ali su na nesreću "plavih" istoriju ponovili "crno-bijeli", jer su postali prvi tim od tada koji je osvojio šampionsko prstenje, a da nije imao prednost domaćeg terena.
Ko zna šta bi se u ovoj seriji dogodilo da je Mekinli Rajt bio zdrav - na prvoj utakmici, kada je Partizan napravio ključni brejk, igrao je svega osam minuta zbog povrede nakon trojke za pobjedu protiv Crvene zvezde, a večeras je igrao samo 83 sekunde prije nego što mu je povredu obnovio Sterling Braun.
Meč broj četiri pred više od 20 hiljada gledalaca u Beogradskoj areni, tim Željka Obradovića riješio je u svoju korist rezultatom 90:73 i stigao do rekordne osme titule u jadranskom karavanu. Crvena zvezda ima jednu manje.
Jogi Ferel bio je nadahnut, igrao se sa odbranom Partizana, ali nije dobio adekvatnu pomoć saigrača.
Budućnost je podbacila u odbrani, nije bilo prepoznatljive agresivnosti i čvrstine, a Partizan je sve pukotine kažnjavao, naročito u trećoj četvrtini kada je poveo sa 16 poena razlike.
Naš šampion trudio se u nastavku da unese rezultatsku neizvjesnost, ali svaki nalet “plavih” Karlik Džons i drugovi uspjeli su da odbiju.
Na kraju, kada se sve sabere i oduzme, Budućnost Voli je zaslužila sve čestitke za izvanredne partije tokom čitave sezone i ostaje žal, što sa petostruko manjim budžetom u odnosu na evroligaše iz Beograda, nije uspjela da se nagradi trofejom.
