Lupus je autoimuna bolest koja može da ošteti bilo koji deo tela, počevši od organa, kože, zglobova... To je hronično stanje, što znači da simptomi svakako traju duže od šest nedelja, a mogu potrajati i godinama.
Imuni sistem je veoma važan deo našeg organizma. Da bi obavljao svoju funkciju, on stvara antitela koja se bore protiv bakterija i virusa koji izazivaju infekcije i bolesti.
Ali, kad osoba ima lupus, njen imuni sistem ne može da napravi razliku između bakterija i virusa i zdravih tkiva u telu.
Rezultat toga je da imuni sistem stvara auto-antitela, koja napadaju i uništavaju zdrava tkiva, izazivajući zapaljenske procese, bolove i propadanje organa.
Postoje dve osnovne forme u kojima se lupus javlja: lupus eritematodes ili sistemski lupus - sistemska zahvaćenost tkiva i organa, i mnogo je teža forma lupusa, i diskoidni eritemski lupus, ili kožni oblik lupusa koji je ograničen na predeo kože.
Simptomi variraju od pojedinca do pojedinca. Oboleli mogu imati sasvim blage simptome, dok drugi mogu biti ozbiljno pogođeni ovom bolešću.
Najčešći simptomi mogu podrazumevati ekstremni umor, bolove u zgolobovima, oticanje, kao i osipe na licu, zglobovima i rukama.
Simptomi lupusa mogu biti različiti. Ne postoje dva ista slučaja sa identičnim kliničkim znacima bolesti, već postoji širok spektar simptoma.
Pojava povišene telesne temperature, osipa - naročito nakon izlaganja suncu, bolovi u zglobovima, malaksalost, gubitak telesne težine, umor, ukazuju na to da bi pacijent trebalo da obavi ispitivanja na sistemski eritemski lupus.
U nekim slučajevim pacijenti se, takođe, žale na bolove u mišićima, uvećanje limfnih čvorova, a kod nekih se pojava lupusa manifestuje i crvenilom u vidu leptira koji se javlja simetrično na gornjim polovinama obraza i grebenu nosa.
Pored lica, crvenilo se može pojaviti na šakama, dekolteu, stopalima.
Ali, ponekad bolest ide i sa vrlo blagim simptomima, ili praktično i bez simptoma.
Terapija sistemskog eritemskog lupusa zavisi od aktivnosti bolesti i od toga koji je organski sistem pogođen.
Terapija lekovima podrazumeva davanje glikokortikoida kao prvog terapijskog pristupa, zatim rano uvođenje ciklofosfamida ukoloko se radi o oštećenjima bubrega i CNS-a, kao i drugih cititoksičnih lekova (azatioprin, mikofenolat, mofetil).
U početnim ili blažim slučajevima daju se i nesteroidni anitiinflamacioni lekovi, a nezaobilazni su i antimalarici.
U novije vreme koriste se biološka terapija monoklonskim antitelima. Prilikom lečenja vodi se računa i o fotoprotekciji, tj. pacijentima se savetuje izbegavanje sunčeve svetlosti i korišćenje zaštitnih krema za kožu.
Od velike je važnosti da oni vode računa i pravilnom režimu života. To podrazumeva prevenciju infekcija, pravilno izbalansiranu ishranu kao i bavljenje umerenom fizičkom aktivnošću.
Kvalitet života bolesnika sa lupusom može biti narušen u zavisnosti od forme i težine bolesti.
Bolovi u zglobovima, mišićima, umor i druge tegobe svakako ometaju svakodnevni život bolesnika.
Međutim, ukoliko je bolest u remisiji odnosno u mirnoj fazi, pacijent gotovo normalno može da se bavi umerenim fizičkim aktivnostima.
