Kao što se dogodilo nakon Prigožinove pobune, čini se da je Vladimir Putin privremeno izgubio kontrolu.
Nekoliko hiljada besnih muškaraca upalo je 29. oktobra na aerodrom u Mahačkali, glavnom gradu Dagestana na pretežno muslimanskom severnom Kavkazu u Rusiji, izvestio je Fajnenšel tajms. Tražili su Jevreje za koje se verovalo da su stigli iz Izraela. Policija nije djelovala, slično kao tokom neuspjele pobune Jevgenija Prigožina u junu. U drugom dagestanskom gradu, Hasavjurtu, rulja je tražila jevrejske izbjeglice navodno smještene u lokalnim hotelima.
U Karačajevo-Čerkeziji demonstranti su tražili deportaciju svih Jevreja iz republike. U Naljčiku, takođe na Severnom Kavkazu, zapaljen je jevrejski kulturni centar u izgradnji, a po zidovima su ispisani antisemitski grafiti.
Kao što se dogodilo nakon Prigožinove pobune, čini se da je Vladimir Putin privremeno izgubio kontrolu. Ovoga puta to se dogodilo na Kavkazu, gde je Putinov uspon na vlast počeo nemilosrdnim vojnim pohodima. U oba slučaja objašnjenje je isto: entuzijasti pokušavaju da pomognu vladi da odlučnije sprovodi svoju politiku, onako kako je tumači.
Sa Vagnerovom grupom to je značilo da se punom snagom bori protiv Ukrajine. Sa dagestanskom mafijom, to je značilo otvorenu podršku Palestincima u inat Zapadu i Izraelu. Aktuelni rat na Bliskom istoku nije prvi tokom Putinove duge vladavine, ali su posljedice drugačije. Razlog leži u suštinski izmenjenoj spoljnoj i unutrašnjoj politici Rusije.
Osporavajući pravo Ukrajine na postojanje, Rusija se ponaša kao arbitar i nasljednik sovjetske i carske imperije. Njihovo nasleđe uključuje prijateljstva sa arapskim državama, usmjerena protiv Izraela i Zapada, i nezvanični antisemitizam u sovjetskim institucijama koji je obilježavao domaće protivnike u etničkom i kulturnom smislu. O pogromima poznog carskog doba da i ne govorimo.
U spoljnoj politici, ovo nasleđe se ogleda u pokušajima Kremlja da okupi zemlje protiv svjetskog poretka pod zastavom antizapadnjaštva i antiimperijalizma. Unutar Rusije, kritičare rata, od kojih su mnogi otišli u inostranstvo, uključujući Izrael, označava kao nedovoljno patriotske. Kremlj smatra da obični ljudi u Rusiji i inostranstvu imaju prirodno neprijateljstvo prema liberalima, homoseksualcima, intelektualcima i političkoj, kulturnoj i finansijskoj eliti, kao i da su prožeti izvesnim antisemitizmom.
Nakon neuspjeha ruskog blickrig napada na Ukrajinu početkom 2022. godine, Kremlj je bio opsjednut idejom o otvaranju drugog fronta. Prošle zime, pokušao je frontom plina ka Evropi, i frontom žitarica, podgrevajući strah od globalne nestašice hrane i migracijske krize.
Nadao se da će izazvati krizu oko Tajvana ili unutrašnjih političkih problema u SAD. Sada kada je otvoren drugi front u ratu između Izraela i Hamasa, Moskva se nada da će Zapadu predložiti nagodbu: "Pomoći ćemo vam da se izvučete iz nereda u Palestini, a vi nam pomažete da učinimo isto u Ukrajini". Ovo objašnjava posetu delegacije Hamasa Moskvi 26. oktobra.
Međutim, donošenje odluka u Rusiji je previše degradirano da bi njeni lideri iskoristili takve mogućnosti. Zarobljeni su destruktivnim emocijama, opsednuti pritužbama i fiksirani na osvetu. Ovo smanjuje njihovu sposobnost da igraju konstruktivnu ulogu na Bliskom istoku. Vodeći svoju agresivnu geopolitičku igru, Kremlj je prevideo posledice kod kuće.