Izvanredno otkriće naučnika vezano za drevno grčko naselje u Paestumu u Italiji.
Bronzane tegle pronađene pre više od pola veka, sadržale su ranije nepoznatu supstancu, koja je, zahvaljujući savremenim istraživanjima, upravo identifikovana kao med star 2.500 godina. Kako se ispostavilo, verovatno nije služio za konzumaciju.
Sadržaj tegli, koje datiraju iz 6. veka pre nove ere, ostao je misterija od njihovog otkrića 1954. godine. Tek nedavno istraživanje, objavljeno krajem jula od strane American Chemical Society, omogućilo je naučnicima da otkriju šta se u njima nalazilo. Korišćenjem modernih tehnika hemijskih analiza, tim stručnjaka identifikovao je voskasti talog kao drevni med.
Drevni med se razlikovao od današnjeg
"Drevni med bio je drugačiji od proizvoda koje danas kupujemo", objašnjava Lusijana Karvaljo sa Oksfordskog univerziteta za Fox News.
Bio je to sirovi saće, a ne mešavina i pročišćeni proizvod, netaknut procesima pasterizacije ili ultrafiltracije, koji su danas uobičajeni. U to vreme nisu korišćeni ni sintetički pesticidi.
Med iz drevnih tegli verovatno nije imao kuhinjsku namenu. Posude su bile pažljivo zapečaćene i čuvane u podzemnom svetilištu, što sugeriše da su imale ritualno značenje.
A mysterious residue inside a set of ancient Greek pots from Paestum, Italy, has now been identified as honey thanks to modern chemical analysis techniques.https://t.co/JweRd5tRW4
— New Scientist (@newscientist)July 30, 2025
Sadašnji izgled i ukus pronađenog meda značajno se razlikuju od onog od pre više hiljada godina. Zbog delovanja mikroorganizama koji su razlagali prvobitne šećere i proteine u medu, talog danas nije sladak. Proces sporog potamnjivanja, sličan pečenju hleba, učinio je supstancu tamnijom i kiselkastijom. Ono što je ostalo od drevne poslastice, danas može da se opiše kao voskasti talog sa blagim kiselkastim ukusom, praktično bez slatkoće.
Arheologija može da priča priče o kuhinji
Arheolozi i naučnici se nadaju da će njihove metode omogućiti identifikaciju ostataka meda u drugim muzejskim kolekcijama. Ovo otkriće je izuzetno vredno i retko, jer se organski ostaci hrane brzo razgrađuju.
Izuzeci su situacije kada uslovi omogućavaju očuvanje tragova. Primer je puter star oko 2.000 godina, koji je 2016. godine pronađen u irskom močvarnom tlu.
