Nemanja Bojović zvani Hemija (37) koji je u utorak upucan u noge u Zemunu sin je Gorana Bojovića Amonijaka koji je likvidiran je 1992. godine. Amonijak je važio za žestokog momka iz Zemuna i istaknutog člana srpskog podzemlja.
U njega su '92. iz automobila napadači ispalili kišu metaka dok je bio u svom mercedesu. Mjesec dana kasnije, ubijena su dva njegova najbolja druga rafalima ispaljenim iz crnog golfa.
Međutim i njegov ubica Darko Kulić iz Zemuna, brutalno je likvidiran 17. jula 2018. godine. On je izrešetan u svom džipu marke "BMW X5" u predgrađu Johanezburga. Kulićevo vozilo presreli su napadači u bijelom "mercedesu" i u njega ispalili više od 30 metaka.
Kulić je odmah preminuo, njegova supruga Gordana M. teško je ranjena, a saputnik lakše. Nekoliko kilometara od mjesta ubistva pronađen je zapaljen beli "mercedes" i na zadnjem sjedištu automatska puška.
Srpskoj javnosti Kulić je poznat još s početka devedesetih godina prošlog vijeka. Bio je označen kao pripadnik Srpske garde, na čijem čelu je bio pokojni Đorđe Božović Giška. U žižu javnosti Kulić je dospjeo 1992, godine nakon što je pokušao da ubije Gorana Bojovića, zvanog Amonijak prilikom svađe u kafani u Zemunu, jer je Amonijak člana njegove ekipe udario pikslom u glavu.
Nakon pokušaja likvidacije Kulić je počeo da beži automobilom, da bi se posle nekoliko minuta vratio i bacio bombu na grupu Bojovićevih prijatelja, koji su pokušavali da mu pomognu.
Prilikom hapšenja, u junu 1992. godine, ranio je inspektora Milisava Spasojevića, ali je on ipak uspio da ga savlada i uhapsi. Kulić je izveden pred sud, ali je Amonijaka ubio prije kraja procesa u "sačekuši". Uhapšen je iste godine i osuđen na 12 godina zatvora.
Posle odsluženog dijela kazne, jer je prije isteka robije pomilovan, 2001. godine izlazi na slobodu. Većinu vremena potom Kulić je bio van Srbije, a dobio je 2013. godine i državljanstvo Bosne i Hercegovine.
Isprepletane tri likvidacije
Beogradska policija je Kulića označavala kao osobu blisku Jovanu Guzijanu Cuneru, koji je ubijen 5. oktobra 2002. godine u pucnjavi na Novosadskom putu, kad su teže ranjeni Dejan Čotrić i Rade Cvetić, koji su s njim bili u crnom "golfu 4". Za ovo ubistvo osuđeni su pripadnici "zemunskog klana".
Trojica napadača "mercedesom" su presjekla put Kulićevom džipu i zapucala. Jedan od njih, naoružan automatskim oružjem, izašao je iz vozila i nastavio da puca kroz vetrobransko i bočno staklo Kulićevog džipa. Kulić je preminuo, dok je jedan hitac pogodio njegovu suprugu u glavu i ona je u teškom stanju prevezena helikopterom u bolnicu.
Kulićev prijatelj je, prema riječima očevidaca, prošao samo s lakim povredama i sam je napustio mjesto zločina. Ranjeni je navodno takođe srpski državljanin. Upućeni u dešavanja vjeruju da je Kulićev suvozač pobjegao iz straha da bi ubice mogle da se vrate i dovrše posao, ali i zbog toga što ne želi da sarađuje sa istražiteljima, jer zna da bi tako dodatno ugrozio svoju bezbjednost.
Istraga policije vodila se u nekoliko pravaca i bilo je izvesno da su likvidacije Milana Đuričića Mikija, agenta Gorgije Gorga Darmanovića 6. maja u Beogradu, ali i Darka Kulića povezane.
Postojale su informacije koje su ukazivale da je Kulić učestvovao u ubistvu Đuričića, ali i da je naručio ubistvo Darmanovića. Navodno, Darmanović, koji je imao odlične kontakte kako u bezbjednosnim strukturama JAR tako i u podzemlju, uključujući i sa ubijenim Đuričićem, navodno je znao sve o organizatorima njegovog ubistva. U Beograd je, kako su sumnjali, došao da te informacije "distribuira kontaktu", ali su, po svemu sudeći, Mikijeve ubice bile brže.
Milan Đuričić Miki, za kojim je Srbija godinama tragala zbog učešća u ubistvu Željka Ražnatovića Arkana i dvojice njegovih prijatelja i kazne od 30 godina zatvora koju je trebalo da odsluži za taj zločin, prema navodima iz JAR, ne samo da je pronašao utočište u toj državi već je postao vlasnik fabrike oružja i, navodno, jedan od bitnih ljudi u podzemlju te države.
Veza sa Ždrokincem
Ubijen je kada je krenuo da se u jednom restoranu u Johanezburgu sastane sa takođe srpskim bjeguncem, nekadašnjim pripadnikom „zemunskog klana“ Milanom Glišovićem, zvanim Miki Debeli. Đuričić je izrešetan 25. aprila dok je takođe u kolima stajao na semaforu. Njega je, takođe, pratilo vozilo bijele boje, a kada se on zaustavio, ubice su mu prepriječile put. Navodno, tri osobe su istrčale iz vozila i zaipucale na Đuričića, koji je odmah preminuo. Glišoviću se posle toga izgubio svaki trag,, a samo desetak dana kasnije u Beogradu je ubijen Darmanović.
Policija je za njegovu likvidaciju osumnjičila vođu kruševačkog podzemlja Dejana Stankovića Ždrokinca, koji je imao i državljanstvo JAR. Sumnjalo se da je veza između naručioca ubistva Darmanovića i Ždrokinca bio Stankovićev sin Vojin, koji je ubijen dan posle Darmanovića, a ubica agenta, Vojinov otac Dejan, mjesec dana kasnije.
Posle ubistva Milana Đuričića Mikija njegovom prijatelju i saučesniku u ubistvu Arkana u zatvoru su navodno pojačane mjere obezbjeđenja. Dobrosav Gavrić je u zatvoru od 2011, kada je uhapšen pošto je otkriveno da su njegova dokumenta na ime Saša Kovačević falsifikovana i da je on zapravo bjegunac sa Interpolove potjernice.
Od tada do danas, Srbija je, pored zahtjeva za izručenje, poslala i više urgencija, ali o tome da li će biti izručen našoj državi, gdje ga čeka kazna od 35 godina zatvora, još se ništa ne zna. On se bori da dobije azil u toj državi, uz obrazloženje da bi mu život u Srbiji bio ugrožen.