Nova francuska vlada podržala je ovih dana u nadležnom komitetu pri Evropskoj komisiji "tolerantnu" definiciju hormonskih ometača kakvu zagovara krupna industrija.
Hormonski ometači nalaze se u hiljadama proizvoda od plastike - od plastične ambalaže za hranu do plastičnih igračaka i takozvane vodootporne odjeće. Ima ih takođe u kozmetici, UV filterima protiv sunca, u sredstvima za čišćenje, u hrani koja je gajena uz upotrebu pesticida.
Riječ je o sintetičkim molekulima. Kada uđu u organizam bilo preko hrane, bilo preko direktnog dodira s kožom ili udisanjem - ovi molekuli "varaju" organizam koji u njima prepoznaje prirodni hormon estrogen, poznat kao ženski hormon, iako ga imaju i muškarci.
Posljedice ovog trovanja su kancerogene bolesti i hormonske smetnje, prerani pubertet kod djece, ženske tjelesne odlike kod dječaka, kao i smanjena plodnost kod žena i muškaraca.
Krupna industrija sada je uspjela da nametne definiciju u kojoj se govori o granici od koje počinje štetno dejstvo hormonskih ometača. Više od stotinu najpoznatijih francuskih naučnika uoči sastanka nadležnog komiteta poslalo je pismo Evropskoj komisiji u kome izričito kažu da je određivanje štetne granice potpuno nenaučno. Naučnici naglašavaju da i najmanja količina hormonskih ometača ima štetan učinak. To, međutim, nije sprečilo francusku vladu da promeni politiku u odnosu na prethodnu administraciju i prestane da podržava Dansku i Švedsku.
Prethodna vlada u Parizu, odupirala se izglasavanju ove definicije, zajedno sa Danskom i Švedskom. Tri zemlje su se složno suprotstavljale industrijskom interesu da se definišu granice opasnih doza otrovnih hemijskih supstanci, pišu Frankfurtske Vesti.
Zbog francuskog glasa, jezičak na vagi prilikom glasanja u nadležnom komitetu prešao je na drugu stranu. Sada definicija još treba da prođe ispitivanje i glasanje u Evropskom parlamentu koji ima četiri mjeseca da donese odluku.
Promjena stava Pariza dokaz je da nova francuska vlada jedno govori, a drugo radi kada je riječ o zdravstvu i ekologiji. S jedne strane premijer i predsjednik se zaklinju u politiku za očuvanje okoline, javnog zdravlja i protiv klimatskih promjena. Sa druge, međutim, izlaze u susret interesima industrije, a ne građana.
Francuska se, posle godinu dana suprotstavljanja "industrijskoj" definiciji, zapravo priklonila Nemačkoj. Berlin je od početka zagovarao donošenje pravila koje bi odgovaralo industriji i sada je nadomak pobjede.