Akcija je izvedena prije mjesec dana a detalji o njoj tek sada su mogli da izađu u javnost.
Ono što je od strane britanskih komandosa bilo unaprijed proglašeno za nemoguću misiju, ukrajinske snage su uspjele da izvedu veoma uspješno i da zadaju još jedan bolan udarac armiji Vladimira Putina. U najkraćem - 20 ukrajinskih vojnika je selo na džet skije i uputilo se ka Krimu. Da, istom onom Krimu koji je Rusija anektirala 2014. godine. Akcija je bila uspješna i to je prvi put da su posle skoro 10 godina ukrajinski vojnici kročili na njegovo tlo. Akcija je izvedena u najstrožoj tajnosti u avgustu, i tek ovih dana, svi detalji ove nevjerovatne vojne operacije izlaze na svjetlo dana.
“Naša državna zastava se ponovo zavijorila na ukrajinskom Krimu“, saopštilo je ministarstvo posle „specijalne operacije“ u kojoj su se trupe „uključile u borbu“, uništivši vrijednu vojnu opremu i ubivši nekoliko neprijateljskog osoblja. A šta se zapravo desilo te noći.
Cio plan je uključivao jedan od najhrabrijih prepada koji su učinili komandosi u modernoj istoriji, sa deset džet skija korišćenih za prevoz 20 ukrajinskih ljudi-žaba koji su prešli ukupno 265 milja preko olujnog dijela Crnog mora. Prema do sada dostupnim informacijama ovu avgustovsku akciju je koordinirao komandant bataljona po imenu Borgeze, koji je ispričao kako su njegovi ljudi napali prije zore, smjestivši se na plaži negdje u blizini sela Olenivka, na zapadnom dijelu Krima, nešto prije 5 sati ujutro. Krećući se u tišini, oni su se zatim ušuljali u unutrašnjost prema ruskoj bazi, dok je pet ukrajinskih brodova za podršku jurilo duž sjeverne strane poluostrva, gađajući mitraljezima i raketama neprijateljske položaje u pokušaju da naprave diverziju.
Osujećen prvobitni plan
Njihov prvobitni plan je bio da postave eksploziv oko objekta, tačnije oko stanice za elektronsko ratovanje koja sadrži radarsku opremu i druge vitalne komplete. Cilj je bio postaviti eksploziv, udaljiti se na bezbjednu razdaljinu a onda detonirati eksploziv. Ali, na oko 200 metara od mete, jedan član ukrajinskog tima je primijećen. To je dovelo do toga da cijela akcija poprimi drugačiji tok. Počela je haotična razmjena vatre.
“Morali smo da zauzmemo kontrolni centar, postavimo eksploziv i dignemo ga u vazduh, ali pošto se vodila bitka, nismo mogli da priđemo tiho kako smo planirali“, rekao je Borgeze listu Tajms, dodajući da su zato „odlučili jednostavno da unište kontrolni centar iz daljine protivtenkovskim oružjem, a potom da se povuku”.
Tokom borbe, koja je trajala oko 30 minuta, grupa je uspela da značajno ošteti glavnu zgradu i tri vojna vozila. U tom trenutku, vođa grupe, po imenu Levan, izdao je naređenje za povlačenje. Deset minuta kasnije, sastali su se na plaži, potom se ukrcali na džet-skije i uputili se nazad. Ostaje nejasno da li su snimci podizanja ukrajinske zastave snimljeni nekoliko sekundi pre nego što su otišli ili ranije u misiji pre nego što su otkriveni.
U svakom slučaju, vratitit bezbjedno 20 vojnika kući je bilo lakše reći nego učiniti. Evo šta se desilo. Rusi us u početku poslali četiri brza patrolna čamca “raptor” da jure skutere. Međutim, brzo su naišli na ukrajinski mornarički brod koji je trebalo da pomogne u evakuaciji. Brod se okrenuo i krenuo ka kopnu, a ruski patrolni čamci su krenuli za njim. Jedan problem manje za ukrajinski tim na džet skijevima. To je ostavilo džet skije na miru. Ali postojao je i drugi problem: ne samo da je svaka mašina morala da se napuni gorivom dva puta tokom misije - pošto imaju samo ograničen domet - oni su takođe bili veoma ranjivi na vazdušne napade.
Na sreću po ukrajinski tim, pet ukrajinskih brodova za podršku koji su napravili početnu diverziju vratilo se u borbu i počelo da ispaljuje protivavionske rakete “stinger”, što je više puta primoralo neprijatelja da se povuče.
“Ruski avioni su bili iznad nas četiri sata, možda i više zato što su se rotirali“, rekao je Levan za Tajms. „Postojao je određeni broj neprijateljskih aviona koji bi ušli u to područje, kružili, udarali u različite tačke, a zatim se okretali. Tako je bilo četiri do pet sati bez prestanka.'
Sreća je pratila Ukrajince do zore, a poslužilo ih je i vreme.
“Cijela operacija je prošla kao neko čudo“, rekao je Borgeze. „U zoru su bili oblaci, pa neprijateljska avijacija i njihovi dronovi nisu mogli dobro da funkcionišu. Kada smo bili na pola puta kući, izašlo je sunce i vrijeme se proljepšalo.”
Svih 20 članova ukrajinskog tima je uspelo da pobjegne i da ostanu nepovrijeđeni. Da se misija dogodila mnogo ranije ili kasnije, možda bi imali manje sreće, dodao je vođa tima. “Sat nakon što su momci izašli na obalu počeo je uragan što je potvrda, kao i uvek, da je Bog sa nama.” Među onima koji bili iznenađeni uspjehom ove misije su i britanski vojnici SAS-a i obaveštajni oficiri za koje se veruje da djeluju na terenu u Ukrajini, pomažući u obuci ukrajinskih snaga ujedno pomažući u planiranju i strategiji.
Prema Levanovim rečima, saveznici su u početku bili protiv ove operacije, verujući da će se mašine verovatno boriti sa razdaljinom koju će morati da pređu. Tokom mjesec dana obuke, mogli su da testiraju džet skijeve samo na razdaljinama do 87 milja, vagajući svaki gram opreme kako bi povećali ekonomičnost goriva.
„Znaju dosta, posebno kada je more u pitanju, ali čak i za naše britanske partnere ovo je izgledalo kao gotovo nemoguć zadatak“, rekao je Levan. „Ni Amerikanci ni Britanci nam nisu dali velike šanse za uspjeh.“