Branislav Matić Beli je kao mlad otišao u Evropu i pokrenuo biznis na auto otpadima.
Beogradsko podzemlje devedesetih godina krilo je mnoge tajne. Mnoge od njih ni dan danas nisu razjašnjene i otkrivene, a jedna od njih svakako jeste i pitanje koje se postavlja ravno 30 godina, ko je ubio Branislava Matića Belog?
Ubijen je na kućnom pragu 4. avgusta 1991. godine, a napadači su pobjegli u bijelom mercedesu, zelenom fordu ili bijelom golfu, zvanične su verzije ovog događaja.
Branislav Matić Beli rođen je 1952. u Beogradu. Sa svega 12 godina, u crkvi na Voždovcu upoznaje Đorđa Božovića Gišku, i od tog trenutka njih dvojica postaju nerazdvojni drugari.
Kad je već stekao neko ime, Beli odlazi u zapadnu Evropu, i od tada se godinama o njemu ništa nije čulo, sve do njegovog povratka u Beograd 1981. godine.
Kružile su priče kako je prvi novac u Evropi stekao preprodajom bonova za gorivo, a govorilo se i da je vlasnik jednog od najvećeg auto otpada u Amsterdamu.
Bilo kako bilo, kada je riječ o njegovom poslu u regionu, pričalo se da je vlasnik barem 70 auto otpada u Srbiji preko kojih je prao automobile ukradene iz inostranstva, ali i novac. Ipak, policija nikada nije pronašla ni jedan dokaz koji bi to ukazivao. Štaviše, za Belog važi da je samo jednom bio u zatvoru jer je zapalio stan taksisti koji mu je silovao djevojku, za šta je dobio kaznu od šest mjeseci.
Ulazak u politiku
Krajem osamdesetih godina prošlog vijeka, Branislav Matić Beli je podržavao politiku tadašnjeg predsednika Slobodana Miloševića, a njegova podrška je išla toliko daleko da je čak poklonio 10.000 maraka Zajmu za preporod Srbije.
Ipak, na samom početku devedesetih, Beli postaje jedan od najglasnijih protivnika vladajučeg režima, i postaje glavni finansijer Srpskog pokreta obnove (SPO) koju je osnovao Vuk Drašković. Zapravo je na velikim protestima 9. marta, bio uz Draškovića, Gišku, Aleksandra Kneževića Kneleta i Jovana Otaševića.
Srpska garda
4. juna 1991. godine, zejdno sa najboljim drugom Giškom, Beli osniva Srpsku gardu, paravojnu formaciju kojom je upravljao SPO. Prema nezvaničnim podacima, kroz jedinicu je prošlo čak 40.000 ljudi, a djelovala je u ratnim sukobima u Hrvatskoj i BiH. Jedinica nije potrajala dugo, pa se raspala početkom 1992. godine. Pred smrt, postoje određene priče, Beli je dobijao upozorenja da rasformira jedinicu, što on nije učinio.
Rafalna paljba na kućnom pragu
Vraćajući se sa smotre Srpske garde u Takovu 4. avgusta 1991. godine, Beli je došao do svoje adrese na Voždovcu. Iz automobila je prvo izašla njegova supruga, zatim komšinica sa dvoje djece i potom Giškina djevojka. Nakon nje, iz automobila je izašao Beli, kada je na njega otvorena vatra.
Ono što je poznato jeste da su napadači pucali iz bijelog kompija, u kome su Belog čekali, a zatim otišli automobilom za koji se i dalje ne zna sa sigurnošću koji je i koje boje bio.
Policija je na licu mjesta izbrojala 27 čaura.
Giškin oproštaj
Sahrani Branislava Matića Belog prisustvovalo je mnogo ljudi, među kojima je bio i predsjednik SPO Vuk Drašković koji je i kovčeg nosio, kao i njegov nerazdvojni drug Đorđe Božović Giška. Upravo on imao je emotivan govor na sahrani svog druga, koji se nerijetko i danas prepričava:
"Osveta, braćo slijedi osveta za ovo, ovo ne može da prođe ovako. Ja od danas puštam bradu, bradu ću, braćo obrijati kada Srbija bude prethodno pobijedila rat i kada je budem brijao krvlju njegovih dželata. Ja sam već preksinoć razmišljao da ubijem 10 dušmana i 10 njegovih dželat, nisam htio, jer ubio bih Srbiju", rekao je tada.
Prijatelji Branislava Matiće Belog u kasnijim ispovestima tvrdili su, da se nekoliko nedelja posle njegove smrti, kog njih na Voždovcu pojavio mladi inspektor Rade Avramovski koji ih je uvjeravao da će slučaj biti brzo riješen, ali kad je na tadašnji kafić “Bananas” bačena bomba od čijih posledica je taj inspektor stradao , postalo im je jasno da neko krupan stoji iza svega.