BEOGRAD, 6.5. - Srpska pravoslavna crkva i vjernici slave Đurđevdan, jednu od najčešćih slava pravoslavnih Srba. Praznik Svetog Georgija, jednog od devet velikomučenika i prvih stradalnika koji su poginuli za hrišćansku vjeru, obilježen je crvenim slovom u kalendaru SPC kao zavjetni dan i kao nepokretan praznik slavi se svake godine istog datuma.
Sveti Đorđe (275-303) je istorijska ličnost i živio je u vrijeme cara Dioklecijana (284-305), velikog progonitelja pristalica, tada nepriznate, hrisćanske vjere.
"Ovaj slavni i pobjedonosni svetitelj, rođen u Kapadokiji kao sin bogatih i blagočestivih roditelja, odbio je poslušnost caru Dioklecijanu", zapisano je u "Prologu" vladike Nikolaja Velimirovića.
Prema predanju, i njegov otac je postradao kao hrišcanin i on je uz majku odrastao u Palestini. Već u dvadesetoj godini dospio je do čina tribuna u sluzbi cara Dioklecijana, koji je u to vrijeme započeo veliki progon hrišćana.
Mladi tribun je odvažno stupio pred cara i rekao mu da je hrišćanin, čime je započelo njegovo stradanje za vjeru, tamnica, okovi i sva druga strašna mučenja koja nisu promijenila njegova ubjeđenja.
Predanje kaže da je pogubljen 303. godine, ali da "to nije kraj njegovim javljanjima i čudima".
Pod njegovim uticajem "mnogi su primili vjeru Hristovu, a među njima i careva zena Aleksandra, glavni žrec Atanasije, zemljoradnik Glikerije, potom Valerije, Donat i Tirin".
Car je osudio na smrt odsjecanjem glave i Đorđa i svoju ženu Aleksandru, koja je izdahnula na stratištu prije pogubljenja.
Lik svetog Đorđa je čest motiv srpskih srednjovjekovnih ikona i fresaka, a način na koji se predstavlja govori o njegovom značaju za hrišćanstvo.
U pravoslavnim hramovima i manastirima on je u redu sa svetim ratnicima koji su se borili za hrišćanstvo, a koje predvodi sveti arhangel Mihajlo, kao simbol sila dobra i čistote novozavjetne vjere.
Svetitelj se često prikazuje u odeždi ratnika, sa mačem i krstastim kopljem koji je simbol hrišćanstva, a nekad i u dvorskoj odeždi. Na ikonama se slika na bijelom konju, kako sa krstastim kopljem ubija aždaju, prema nekim tumačenjima, neman paganstva.
Djevojka sa carskom krunom,u pozadini kompozicije koju spasava, predstavlja hrišćansku vjeru, za koju se bori sveti Đorđe.
Đurđevdan je slava Manastira Đurđevi stupovi u Rasu, čija je obnova u toku. Bratstvo tog manastira iz 12. veka, prve zadužbine Stefana Nemanje, okupiće i ove godine veliki broj vjernika i priložnika, koji na različite načine pomažu obnovu do nedavno zapustjele pravoslavne svetinje.
(Tanjug)
Sveti Đorđe (275-303) je istorijska ličnost i živio je u vrijeme cara Dioklecijana (284-305), velikog progonitelja pristalica, tada nepriznate, hrisćanske vjere.
"Ovaj slavni i pobjedonosni svetitelj, rođen u Kapadokiji kao sin bogatih i blagočestivih roditelja, odbio je poslušnost caru Dioklecijanu", zapisano je u "Prologu" vladike Nikolaja Velimirovića.
Prema predanju, i njegov otac je postradao kao hrišcanin i on je uz majku odrastao u Palestini. Već u dvadesetoj godini dospio je do čina tribuna u sluzbi cara Dioklecijana, koji je u to vrijeme započeo veliki progon hrišćana.
Mladi tribun je odvažno stupio pred cara i rekao mu da je hrišćanin, čime je započelo njegovo stradanje za vjeru, tamnica, okovi i sva druga strašna mučenja koja nisu promijenila njegova ubjeđenja.
Predanje kaže da je pogubljen 303. godine, ali da "to nije kraj njegovim javljanjima i čudima".
Pod njegovim uticajem "mnogi su primili vjeru Hristovu, a među njima i careva zena Aleksandra, glavni žrec Atanasije, zemljoradnik Glikerije, potom Valerije, Donat i Tirin".
Car je osudio na smrt odsjecanjem glave i Đorđa i svoju ženu Aleksandru, koja je izdahnula na stratištu prije pogubljenja.
Lik svetog Đorđa je čest motiv srpskih srednjovjekovnih ikona i fresaka, a način na koji se predstavlja govori o njegovom značaju za hrišćanstvo.
U pravoslavnim hramovima i manastirima on je u redu sa svetim ratnicima koji su se borili za hrišćanstvo, a koje predvodi sveti arhangel Mihajlo, kao simbol sila dobra i čistote novozavjetne vjere.
Svetitelj se često prikazuje u odeždi ratnika, sa mačem i krstastim kopljem koji je simbol hrišćanstva, a nekad i u dvorskoj odeždi. Na ikonama se slika na bijelom konju, kako sa krstastim kopljem ubija aždaju, prema nekim tumačenjima, neman paganstva.
Djevojka sa carskom krunom,u pozadini kompozicije koju spasava, predstavlja hrišćansku vjeru, za koju se bori sveti Đorđe.
Đurđevdan je slava Manastira Đurđevi stupovi u Rasu, čija je obnova u toku. Bratstvo tog manastira iz 12. veka, prve zadužbine Stefana Nemanje, okupiće i ove godine veliki broj vjernika i priložnika, koji na različite načine pomažu obnovu do nedavno zapustjele pravoslavne svetinje.