Neverovatan i zanimljiv podatak!
Film "Bitka na Neretvi" snimljen je daleke 1969. godine i smatra se jednim od najskupljih filmskih projekata na Balkanu (i šire). Pominju se sume od 4,5 do čak 12 miliona dolara!
Film je imao veliku gledanost - samo u Jugoslaviji gledalo ga je više od četiri miliona ljudi, uz 350 miliona u svetu. Bio je i nominovan za najprestižniju filmsku nagradu - Oskara za najbolji film u kategoriji inostranih, a pre nekoliko godina, na festivalu u Moskvi, uvršten je u među DESET NAJZAČAJNIJIH FILMOVA o Drugom svetskom ratu.
KOLUMNA: Fon Ditrih, "gibanica vesterni" i, naravno, Kriger
Popularnosti filma pridonela je i glumačka ekipa u kojoj su, uz domaće zvezde, bili i slavni inostrani glumci Franko Nero, Sergej Bondarčuk, Jul Briner i Orson Vels...
Upravo je za dvojicu potonjih - Velsa i Brinera - vezan podatak koji je više nego zanimljiv: obojica su umrli istog dana, iste godine - 10. oktobra 1985. godine.
U ratnom spektaklu "Bitka na Neretvi", Briner i Vels su bili na različitim stranama. Julu Brineru bila je poverena uloga partizanskog inženjera Vlade, čiji je zadatak da digne u vazduh most na Neretvi.
Orson Vels je, pak, bio predstavnik srpske vlade u zemlji (zovu ga "senatorom") i u filmu se pojavljuje u trenutku kada četnici zauzimaju položaje pred ofanzivu na partizane, koji treba da pređu Neretvu.
"Braćo četnici, trenutak odluke je pred nama", obraća se Orson Vels četničkim snagama. Ali, na njegovo naređenje da se četnici povuku, oglušuje se četnički komandant koji ga ubija.
(pogledajte insert sa engleskom sinhronizacijom)
Jul Briner je bio američki glumac ruskih korena. Preminuo je na današnji dan 1985. godine u svojoj 65. godini.
Pre 11 godina, odlukom Skupštone grada Beograda, Jul Briner je dobio ULICU U BEOGRADU, u naselju Mirijevo.
Rođen je 11. jula 1920. godine na krajnjem istoku Rusije, Vladivostoku, pod imenom Juli Borisovič Briner. Tri godine po rođenju sina, otac je napustio familiju (zaljubio se u glumicu Katju Kornukovu), pa je majka odgajala njega i njegovu, četiri godine stariju sestru. Živeli su u Kini neko vreme, da bi potom otišli u Pariz, gde je mlađani Jul Briner svirao gitare po noćnim klubovima. Bio je i vešt akrobata, pa je pet godina bio u cirkusu. Ali, zbog povrede leđa morao je da prekine, pa se pridružio glumačkoj trupi.
Kada je imao 20 godina sa majkom je emigrirao u SAD i potom su se pridružili njegovoj sestri koja je otišla ranije. Sestra Vera je bila pevačica i nastupala je na Brodveju. Tokom rata, Jul Briner je bio u američkoj vojsci , u ulozi spikera, čiji se program emitovao u Francuskoj, kao podrška borbi protiv Nemaca. Paraleno je učio glumu, ali je bio i model i pozirao je nag.
Oženio se krajem rata, 1944. godine, Virdžinijom Gilmur, a 1949. godine debitovao je na filmu "Njujorška luka" (Port of New York). Radio je i u pozorištu tih godina, a čak 4.625 puta glumio je u predstavi "Kralj i ja" (bio je Kralj Mongkut).
S obzirom na to da je u predstavi bio ćelav, odlučio je da do kraja života brije glavu, mada je u nekim kasnijim ulogama nosio perike. Po njemu je i nazivan takav izgled "Jul Briner".
Od sredine 50-ih godina njegova filmska karijera kreće uzlaznom putanjom i naredne dve decenije snimio je više od 20 filmova. Najpoznatiji su "Anastazija" sa Ingrid Bergman, "Solomon i Šiba", fenomenalni vestern "Sedmorica veličanstvenih", "Taras Buljba", "Zapadni svet" u kojem je glumio pomahnitalog robota u zabavnom vestern parku...
Orson Vels je bio glumac, scenarista i režiser, dobitnik Oskara za film "Građanin Kejn" koji se smatra jednim od najboljih filmova svih vremena ("Građanin Kejn" je priča o izdavačkom magnatu željnom moći koja je po opštem verovanju zasnovana na životu Vilijama Randolfa Hersta. To ostvarenje je za najbolji film 2002. proglasio Britanski filmski institut, a 2007. godine i Američki filmski institut.
Rođen je 6. maja 1915. godine, a preminuo u svojoj 70. godini - 10. oktobra 1985. godine.
Orson Vels je, bez dileme, jedan od najznačajnijih filmskih radnika ikada i njegov doprinos ne samo filmu, već i pozorištu i radiju je nemerljiv. Kada je imao 23 godine režirao je radio-dramu "Rat svetova" koja je emitovana pre gotovo 80 godina.
Emisija je emitovana kao specijal pred Noć veštica 30. oktobra 1938. godine i ušla je u istoriju medija po načinu na koji je realizovana - kao direktan prenos invazije Marsovaca na Zemlju, urađen toliko verno da je među američkim stanovništvom zavladala sveopšta panika.
"Dame i gospodo, prekidamo program najnovijim vestima - u dvadeset minuta do osam, profesor Farel iz 'Maunt Dženings' opservatorije je video nekoliko eksplozija plina koje su se pojavile u pravilnim razmacima na Marsu".
Ovako je počela drama koju je režirao i odglumio Orson Vels kada je imao samo 23 godine. Usledelo je uključenje astronoma u program, izveštaj reportera sa mesta događaja, zvučne kulise koje imitiraju vanzemaljski zvuk...
"Dame i gospodo, ovo je nešto najstrašnije što sam video u životu, čekajte, nešto puzi iz unutrašnjosti mašine... neko ili nešto. Vidim da iz crne rupe vire dva svetleća diska... da li su to oči...".
Policijski telefoni, radio stanice, novinske kuće bile su zatrpane pozivima prestravljenih građana. Program je slušalo šest miliona ljudi, a čak milion i po je poverovalo u istinitost radio drame.
Paniku je prekinuo Orson Vels: "Doviđenja svima i zapamtite lekciju koju ste naučili večeras. Taj nasmejani uljez u vašoj dnevnoj sobi je bundeva, a ukoliko vam neko pozvoni na vrata, to nije Marsovac, već Noć veštica".
Orson Vels nije patio od skromnosti. Jednom prilikom je na pitanje ko je najbolji glumac, odgovorio: "Vels. Orson Vels. I Zivoinovik". Ova jednostavna rečenica je možda i najbolji dokaz svetske slave doajena Velimira Bate Živojinovića.
