Klan Amerika činili su članovi pretežno porijeklom iz Crne Gore, piše Espreso.rs
Krajem decembra, 1997. godine u Beogradu nestao je Voja Raičević zvani „Voja Amerikanac”, glavni egzekutor klana Amerika čiji su članovi počistili Voždovački klan, ubijali novinare, ali i političare. Tijelo Voje Amerikanca nikada nije pronađeno, pa je 2000. godine proglašen mrtvim.
Pričalo se da je klan Amerika čiji su članovi pretežno bili Crnogorci zapravo Miloševićev eskadron smrti i da su imali spisak po kome su ubijali za službu.
Može se reći da su oni bili "Zemunci prije Zemunaca", da su obavljali prljave poslove za državu. Priča se da su počistili gotovo cio Voždovački klan, kao i druge nepodobne žestoke momke, ali i novinare i političare. Navodno su "Amerikanci" sve vrijeme sarađivali sa srpskom i crnogorskom službom.
MUP Srbije je o ovom klanu govorio kao o grupi koju čine braća Raičević, braća Roganović i drugi, a doušnik pod imenom "Srećko" otkriva detalje: Da je klan činilo jezgro od 15 profesionalnih ubica koji zajedno sa još širim krugom pomagača od 30 ljudi, čini eskadron smrti koji izvršavaju naručena ubistva. Naveo je kao saradnike klana dva visoko pozicionirana policajca, jednog iz Srbije i drugog iz Crne Gore.
Srećko je tražio da se nagodi, da mu policija garantuje sigurnost i da će sve ispričati, ali pošto nije dobio garancije, nestao je. O "Amerikancima" je prvi progovorio javno Šešelj kada je optužio šefa DB-a Jovicu Stanišića da njegovi eksadroni smrti ubijaju po Srbiji.
Navodno je veza između Crnogoraca iz Amerike i srpskog DB-a bio Boško Radonjić, šef irske mafije u Njujorku i dobar prijatelj poslednjeg velikog italijanskog kuma Džona Gotija. Priča se da kada je početkom devedesetih Radonjić došao u Srbiju jer mu se sudilo u Americi zbog uticaja na porotu koja je sudila Gotiju, obezbjeđenje mu je odredio lično Stanišić. Kada je klan nastao, navodno je na njegovom čelu bio Joca Amsterdam, koji odlazi iz Srbije zbog optužbe da je naručio ubistvo Gorana Marjanovića Bombaša.
Tada na čelo klana dolazi Voja koji je u Americi radio za italijansku mafiju dok se nije zakačio sa nekima i morao ovdje doći. Sredinom devedesetih Voja organizuje, ali i sam obavlja mnoge likvidacije. Kažu da je bio izuzetno spretan, nije se libio da se maskira u prosjaka ili ženu da bi se primakao žrtvi.
Priča se da kada je Ćenta ucijenio glavu jednog čovjeka na 80 000 maraka, Voja to odrađuje i odlazi kod Ćaldovića, ali ga ovaj tjera riječima: "Ti nekog ubio? Ne zasmijavaj me, pogledaj se!" To će ga koštati glave. Sledeći put su se sreli ali kroz nišan. Voja je navodno ubio Ćentu u centru Beograda zajedno sa novinarkom Majom Pavić, Cecinom kumom. Iako je Voja bio blizak sa Arkanovim kumom Milanom Đorđevićem Bombonom i mada Arkan nije volio Ćentu, zbog toga što je mu je Voja ubio kumu i pukovnika Garde, Šucu (prvog muža Legijine druge žene), Arkan je bio mnogo ljut, piše na Fejsbuk stranici Legende devedesetih.
Ćenta i Jusa nisu voljeli Arkana ali je između njih postojalo poštovanje jer su zajedno sa Ašaninom i pokojnim Ljubom i Giškom činili staru gardu žestokih momaka i nekada su svi zajedno radili u inostranstvu. Ubistvom Ćente i Maje, Voja je stekao moćne neprijatelje, Jusu i Arkana. Pored njih, Amerikanci su već bili u ratu sa Surčincima. Navodno je pao dogovor beogradskih bosova i vrha policije da Voja mora da ode. Njegovi dojučerašnji prijatelji Rogo i Bojan Petrović sa kojima je držao “Stupicu” zajedno sa Ćentinim zetom Mišom Cvijetinovićem otimaju Voju, snimaju ga i muče kako bi priznao da je ubio Ćentu. Mišin motiv je bila osveta, dok su druga dvojica htjela da preuzmu Vojine poslove.
Navodno ga je Bojan držao, Rogo pucao 4 puta u rame dok nije priznao, a onda ga Miša Tajger overio metkom u glavu. Bojan je navodno i pre sarađivao sa Amerikancima koji su odradili Gorana Vukovića kako bi Petrović preuzeo poslove svog nekadašnjeg druga.
Vojino tijelo nije nađeno, ali se priča da je iskasapljen, a djelovi tijela su bačeni u Dunav ili negdje zakopani. Nakon toga je ubijen Vojin zaštitnik Bombona i Luka Pejović (član klana "Amerika" i po riječima nekadašnjeg šefa DB-a Gorana Petrovića, Ćuruvijin ubica). Nakon Vojinog ubistva, na ulicama Beograda počinje rat! Vojini prijatelji kreću u opštu osvetu i eliminišu sve za koje su sumnjali da su umiješani. Na navodnom spisku je bilo dvadesetak imena, od kojih su najzvučnija: Rogo, Petrović, Miša, Jusa, Badža, Šijan, Ašanin, Kundak, dva policijska pukovnika i mnogi drugi... Kako kaže doušnik Srećko, Mileta Miljanić Majk je stao na čelo klana, a neposredni izvršioci ubistava koja su uslijedila kao osveta za Voju, bili su: Veselin Raičević Medo, Željko Maksimović Maka, Ivan Delić Ico i Nikola Maljković Maljavi.
Majk je osuđen u Grčkoj na 40 godina zbog šverca 114 kilograma kokaina. Ico je navodno ubio ministra odbrane Pavla Bulatovića. Maka je '95 ubio policajca koji je pokušao da ga legitimiše, a 2002. optužen da je njegova grupa koja je preuzela klan Amerikanaca, poznata pod nazivom "Makina grupa" organizovala ubistvo generala Boška Buhe, mada postoje indicije da su im to smjestili Zemunci kako bi ih otjerali iz Beograda.
Nakon rata u podzemlju krajem devedesetih, vidjelo se da je Stanišić ispustio uzde i da DB više ne kontroliše mafiju. Nakon priča da on i Arkan nameravaju da izdaju Miloševića, biće smenjen, a stara mafija izgubiti zaštitu države.
Na njegovo mjesto će doći Radomir Marković, prvi čovek do njega biće komandant najjače jedinice, Legija, a novi klan zadužen za prljave poslove: Zemunski. Tako je rođen novi eskadron smrti.