Hani Girgis, jedini profesionalni sokolar u Srbiji, radi na Aerodromu "Nikola Tesla" gdje је zadužen za rastjerivanje ptica sa krovova zgrada i hangara čuvajući avione koji koriste ovaj aerodrome.
Sokolarstvo je termin pod kojim se podrazumijeva lov korišćenjem sokolova ili srodnih ptica grabljivica (jastreb, orao) i njihovo dresiranje za lov.
Ta vrsta lova stara je i rasprostranjena skoro po cijelom svetu, a korišćena je još u Starom Rimu i drevnoj Kini.
Girgis se sokolarstvom bavi 11 godina, piše Kurir dodajući da je porijeklom iz Južnog Sudana, te da mu je otac Grk a majka Srpkinja.
U razgovoru za beogradski list on objašnjava i otkud to da se sokolovi koriste za rasterivanje ptica na aerodromu.
“Prije nego što sam došao u Srbiju, ljudi su koristili otrove koji su ubijali kako štetočine tako i jedinke važne za ekosistem. Cilj mi je bio da vratim urušeni balanas u odnosu "predator - plen". Po povratku u Srbiju 2007. godine uveo sam "biološku zaštitu", sistem koji u zemlji ranije nije postojao”, objašnjava Girgis za Kurir.
On dodaje da tokom svog radnog staža nije naletio na neki ozbiljniji problem izazvan pticama i da su njihove kontrole su uglavnom uspješne.
Kaže da je njegov posao “kao i svaki drugi, istovremeno stresan i opuštajući”, da ima svoje prednosti i mane…
“Prijatan je jer radim sa životinjama, grabljivicama, i nisam u zatvorenoj prostoriji. Za mene to ima posebnu vrijednost jer radim u prirodi, na terenu, ne treba mi kancelarija. Sa druge strane, težak je jer grabljivice zahtijevaju drugačiji pristup, moram da se staram o njima, što zahtijeva posebnu brigu za njihovu kontrolu, ishranu i zdravlje”, priča Girgis, prenosi Kurir.
On dodaje da dresura uglavnom traje tri do četiri mjeseca, u zavisnosti od starosti i naravi ptice.
“U početku se obuka svodi na slijetanje ptice na ruku, zatim praćenje leta ptice kroz šumu, čime se uspostavlja veza poput one koju imaju roditelj i dijete. Obuka se potom intenzivira privikavanjem ptice na urbane sredine, što je posebno zahtjevan posao jer se teško navikavaju na aerodromsku buku. Najvažnije je ubijediti pticu da je život uz sokolara lakši. Skoro sam pročitao istraživanje u kome piše da sokolovi žive kraće u prirodi a duže sa sokolarom”, kaže Girgis.
Girgis je radio i na golf terenima na Adi Ciganliji, u "Areni", na aerodromu u Vršcu, a uskoro počinje projekat "zaštite državnih granica". Kaže da ga zovu gdje god da postoji problem sa velikim brojem ptica.
“Trudim se da ljeti koristim što manje grabljivice, vrućine su velike, pa pokušavam da ih poštedim. Broj ptica koje koristim zavisi od količine posla, za rasterivanje koristim jednu do dvije, ali kada se radi o zahtjevnijem poslu onda od četiri do šest”, kaže Girgis za Kurir.
On dodaje da različite vrste ptica se koriste za različite stvari.
“Sokolovi su idealni za vinarije, voćnjake i velike povrišine. Pošto su mužjaci manji, a ujedno i brži, njih je bolje koristiti za manje prostore. U odgajivačnici ih imam 15, a u inostranstvu još 30 do 40. Ne treba mi više ptica jer želim da imam dovoljno vremena da mogu da posvetim dovoljno pažnje svakoj od njih pojedinačno”, priča jedini profesionalni sokolar u Srbiji.
On u šali kaže da ga grabljivice ponekad slušaju više nego djeca kod kuće.
Sokolarstvo je počeo da izučava u Srbiji.
“Jedino na šta sam mogao da se oslonim u tom trenutku bila je pisana literature”, priča Girgis i dodaje da je dalje usavršavanje nastavio kroz kontakt sa srpskim sokolarima i ljudima iz inostranstva koji su mu, kako kaže, dosta pomogli i sa kojima je razmjenjivao informacije.
Jedno vrijeme radio je na vojnom aerodromu u Češkoj, potom u Slovačkoj.
“Najviše sam napredovao učeći od jednog grofa iz Austrije koji mi je danas kum, taj period uzimam kao krucijalan za svoju karijeru”, kaže Hani Girgis u razgovoru za Kurir.