Baranin Goran Anđelić zvani Makaza, preživio je u četvrtak veče i deveti oružani napad, osmi u svom rodnom gradu! Od 1990.godina pogođen je sa deset metaka!
Na 42-godišnjeg Anđelića je oko 22.30 za sada nepoznati napadač pucao ispred njegove porodične kuće i tom prilikom ga ranio u nogu.
Prema nezvaničnim informacijam, Makaza se dovezao do porodične kuće, ušao u dvorište i pošao prema svojim psim. Kada je krenuo ka ulaznim vratima, napadač je na njega osuo paljbu.
Anđelić je ubrzo nakon ranjavanja prebačen I barsku bolnicu gdje je odmah operisan. Iako nije životno ugrožen zbog ozbiljnosti povrede prebačen je u Klinički centar u Podgorici.
Policija je obavila izviđaj i u toku je potjera za napadačem.
O Anđeliću je minule dvije i po decenije često pisano u crnim hronikama, više puta je ranjavan a najteže 2008.godine kada je čudom preživio atgnetat u svom rodnom gradu nakon okršaja sa Veselinom Bujićem višestruko osuđivanim za teška krivična djela koji se u policijskim evidencjama vodi kao vođa jednog od jačih barskih gangova.
Prvi put "makaza" je ranjen još 1990. u pucnjavi kod restorana "Agava" u centru Bara. Sledeće ranjavanje imao je u noćnom klubu "Torine" u Bečićima dvije godine kasnije. Bio je ranjen i u oružanom obračunu u centru Baru 1995.godine.
Tokom 1996. godine na Makazu je pucano još dva puta. Preživioje neokrznut rafal iz automatske puške kod barskog lokala „Monsinjor". Na istom mjestu iste godine pogođen je sa nekoliko metaka.
Novi pokušaj ubistva Makaze uslijedio je 2000. godine na šetalištu kod barske marine, kada je sa još jednim mladićem ranjen. Preživio je i atentat 3. marta 2005. godine, kada je na putu od Starog Bara do naselja Pečurice na njega ispaljeno nekoliko metaka.
Nakon ranjavanja u obračunu sa Bujićem 2008. godine, Anđelić je uz nadimak Makaza dobio i dodatni - “devet života”. U devet ranjavanja, uključujući i ovo poslednje, pogođen je sa tačno deset metkova! Jedan od fizički najjačih Barana nastavio je sa sportskim treninzima čim se oporavio od ovog ranjavanja.
Anđelić je jedan od rijetkih preživjelih žestokih momaka sa “barskog asfalta” koji su tokom devedesetih godina bili u svojoj branši na visoko kotirani u Crnoj Gori ali i Beogradu.
Kao omladinac bio je jedan od najtalentovanijih boksera Mornara u vrijeme kada se ovaj klub uspješno takmičio u prvoj jugoslovenskoj ligi. Iz čuvene Mornarove bokserske škole iznikli su i mnogi drugi junaci crnih hronika crnogorske i srpske štampe od kojih su najpoznatiji Vasilije Vaso Pavićević i Jugoslav Jugo Vučinić koji su ubijeni sredinom devedesetih godina.