Iako su oba simbola prvobitno korišćena kao dio političke satire, s vremenom su se ustalila kao zvanična obilježja stranki.
Donkey (magarac) Demokratske stranke i elephant (slon) Republikanske stranke prisutni su na političkoj sceni od 19. vijeka.
Iako su oba simbola prvobitno korišćena kao dio političke satire, s vremenom su se ustalila kao zvanična obilježja ovih stranki. Demokratska stranka je prigrlila magarca kao simbol upornosti i borbe za obične građane, dok su republikanci usvojili slona, simbol snage i stabilnosti.
Porijeklo Demokratskog magarca seže do predsjedničke kampanje Andrua Džeksona 1828. godine. Tokom te trke, Džeksonovi protivnici su ga nazivali "jackass" (glupan), ali umesto da odbaci tu etiketu, Džekson, junak rata 1812. koji je kasnije služio u američkom Kongresu, se nasmijao i uključio sliku ove životinje u svoje propagandne plakate.
Džekson je pobijedio aktuelnog predsjednika Džona Kvinsi Adamsa i postao prvi Demokratski predsjednik Amerike. Tokom 1870-ih, uticajni politički karikaturista Tomas Nast pomogao je da se magarac popularizuje kao simbol cijele Demokratske stranke.
Republikanska stranka formirana je 1854. godine, a šest godina kasnije Abraham Linkoln postaje njen prvi član izabran u Bijeloj kući.
Slika slona korišćena je kao simbol republikanaca u barem jednoj političkoj karikaturi i novinskoj ilustraciji tokom građanskog rata (kada se izraz "vidjeti slona" koristio među vojnicima da označi iskustvo borbe), ali slon nije postao prepoznatljiv kao simbol Republikanaca sve do trenutka kada je Tomas Nast upotrijebio tu sliku u karikaturi iz 1874. godine u Harper's Weekly-ju.
Nast je koristio slona da predstavi republikance u karikaturama tokom 1870-ih, a do 1880. godine drugi karikaturisti su takođe počeli da koriste ovu životinju kao simbol stranke.
Nast je toliko bio uticajan da ove simbole i dan danas koriste i demokratska i republikanska stranka, pa s toga ne čudi što ih viđamo svuda, a pogotovo u ovim trenucima dok traju izbori.
Ovi simboli su do danas ostali centralni dio američkog političkog identiteta, često korišćeni u kampanjama, na političkim plakatima, pa čak i u popularnoj kulturi. Iako su prvobitno zamišljeni kao deo karikatura koje kritikuju političke elite, njihova evolucija je dokaz kako politička satira može imati trajan uticaj na društvo.