Najradosniji hrišćanski praznik je Uskrs. Ili možda Vaskrs? A ko je vaistinu (ili voistinu?!) vaskrso (ili uskrso?!) - Hristos ili Hrist?
Uskrs je srpski narodni naziv za veliki hrišćanski praznik. Vaskrs potiče iz srpskoslovenskog, a Voskrsenije iz ruskoslovenskog.
Staroslovenski predlog V sa tvrdim poluglasom, u duhu nekadašnjeg srpskog jezika izgovarao se VA; u duhu ruskog jezika VO, a značio je isto što i danas znači predlog U.
Otud i u božićnom i uskršnjem pozdravu postoji i vaistinu i voistinu, a znači - uistinu, piše se kao jedna riječ i naglašava se na prvom slogu.
Znači, Hristos je, prema vjerovanju, i vaskrnuso i uskrsnuo, taj čim može se zvati i uskrsnuće i vaskrsnuće; a pridev može da bude i vasrksni i uskrsni, kao i vaskršnji i uskršnji.
U pozdravu, Hristos uvijek u prvom padežu zadržava grčki nastavak i ne može biti Hrist, a u nastavku pozdrava koji se odnosi na uskrsnuće, oblik uskrsnu nije našao svoje mjesto i jeziku.
Između vaskrse, voskrese, vaskrese, voskrse i vaskrs, pravilna su samo prva dva - Hristos vaskrse, na srpskoslovenskom; i Hirstos voskrese, na ruskoslovenskom.
(Tekst preuzet iz knjige "Srpski na srpskom", Mirjane Blažić)