Vrhovni sud Crne Gore potvrdio je kazne zatvora od po 30 godina Saši Boreti, Ljubu Bigoviću, Ljubu Vujadinoviću i Milanu Šćekiću u slučaju ubistva policijskog inspektora Slavoljuba Šćekića 2005. godine.
Alan Kožar osuđen je na jedinstvenu kaznu zatvora od šest godina i dva mjeseca.
Vrhovni sud je, je nakon održane sjednice vijeća, 19 i 20. oktobra, donio presudu kojom su odbijene kao neosnovane žalbe Vrhovnog državnog tužilaštva Crne Gore, Milana Šćekića i njegovih branilaca i branilaca Vujadinovića.
Sud je uvažio žalbe Borete i njegovih branilaca i branilaca Bigovića i Kožara i preinačio presudu Apelacionog suda Crne Gore samo u odnosu na krivično djelo iznuda u pokušaju vezano za dešavanja podmetanje i aktiviranje eksplozivnih naprava na gradilištu hotela Splendid.
“Sud je našao da se radi o osnovnom obliku tog krivičnog djela, a ne o kvalifikatornom obliku ovog djela kako je to zaključio drugostepeni sud, dok su žalbe izjavljene u korist ovih optuženih u preostalom dijelu ocijenjene neosnovanim”, kaže se u saopštenju.
Kazne zatvora u trajanju od po 30 godina izrečene Boreti, Bigoviću, Vujadinoviću i Šćekiću, ostale su, kako se navodi, neizmjenjene, dok je Kožar osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora od šest godina i dva mjeseca.
“Vrhovni sud je ocijenio da su nižestepeni sudovi pravilno i potpuno utvrdili sve odlučne činjenice koje su od značaja za pravnu ocjenu krivičnih djela zbog kojih su optuženi oglašeni krivim i za pravilnu primjenu odredbi Krivičnog zakonika”, kaže se u saopštenju.
Po ocjeni ovog suda, Viši sud u Podgorici i Apelacioni sud Crne Gore su pouzdano zaključili da je Kožar, podstreknut od Borete i Bigovića, u junu i julu 2005. godine, sa njemu znanim licima, u tri navrata učestvovao u podmetanju eksploziva na gradilištu hotela Splendid u Bečićima.
“Motiv podmetanja i aktiviranja eksplozivnih naprava je bio da se suvlasnici preduzeća Montenegro stars, koje je bilo investitor radova, prinude da kupe susjedne nepokretnosti za iznos od 2,5 miliona EUR, iako oni nijesu bili zaintresovani za njihovu kupovinu, a sa namjerom da Boreta, Bigović i Kožar sebi pribave protivpravnu imovinsku korist”, navodi se u saopštenju.
Vrhovni sud je našao da su nižestepeni sudovi pravilno utvrdili da su Vujadinović i Milan Šćekić preduzeli radnju izvršenja ubistvo Slavoljuba Šćekića u noći 30.avgusta 2005. godine, u naselju Tološi, Podgorica, podstreknuti od Borete i Bigovića, koji su im za realizovanje radnje lišenje života policijskog inspektora obećali visoku novčanu nagradu.
“Motiv podstrekača bio je namjera Borete i Bigovića da se prekine policijska istraga kojom je rukovodio Slavoljub Šćekić i ostanu neotkriveni akteri podmetanja eksploziva na gradilištu hotela Splendid. Izvršioci ubistva su vozilo džip Čiroki, koje je korišćeno prilikom izvršenja ubistva, odvezli do Komanskog mosta i uništili ga aktiviranjem eksplozivne naprave”, kaže se u saopštenju.
Vrhovni sud je zaključio da su neosnovani navodi žalbi optuženih i njihovih branilaca kojima je ukazivano na bitne povrede odredaba krivičnog postupka. “Utvrđeno je da nižestepene presude nemaju nedostatke koji bi se mogli podvesti pod bitnu povredu odredaba krivičnog postupka”.
Ocjenjuje se da Apelacioni sud nije povrijedio pravo na odbranu Milana Šćekića time što na pretresu nije neposredno saslušao svjedoka, kome je u ranijim fazama postupka bio dodijeljen status zaštićenog svjedoka.
Kako se navodi, prisustvo ovog svjedoka nije bilo moguće obezbijediti, a ta nemogućnost supstituisana je čitanjem i reprodukovanjem audiovizuelnih snimaka njegovog saslušanja u prethodnom postupku i na dva glavna pretresa. “Nižestepene presude se nijesu zasnivale isključivo ili u odlučujućoj mjeri na iskazu ovog svjedoka”.
“Zbog toga je Vrhovni sud, s pozivom na stavove Evropskog suda za ljudska prava, ocijenio da je postupanje nižestepenih sudova u skladu sa standardima zaštite prava na odbranu iz Evropske konvencije o ljudskim pravima i osnovnim slobodama”, kaže se u saopštenju.
Vrhovni sud Crne Gore je utvrdio da je Apelacioni sud nakon održanog pretesa otklonio povrede na koje je ukazano u ranijoj odluci Vrhovnog suda od 2. aprila 2014.godine.