Kad bi se svi zaposleni u Crnoj Gori odricali svoje plate, u naredne dvije godine otplatili bi državni dug. Dugovanja Crne Gore u ovom trenutku iznose 3,105 milijardi eura.
Ako bismo stvari postavili drugačije, da se dug otplaćuje odricanjem svih zaposlenih građana od poreza i doprinosa, jer je grijeh ostaviti ljude bez zarade dvije godine, razduživanje bi trajalo preko četiri godine. U tom slučaju moramo pretpostaviti da poslodavci neizostavno uplaćuju poreze i doprinose. Kad bi državni dug bio otplaćen, ne bi se govorilo "Crna Gora kao Monako", već bi bila poput Lihtenštajna koji nikome ne duguje ni centa.
Crnogorski dug, ili državni, ili javni, kako ga god zvali, koji otplaćuju poreski obveznici, iznad je granice koja je propisana pravilom iz Mastrihta. To znači da se prezaduženošću smatra ona zemlja čija su dugovanja prešla nivo od 60 odsto bruto domaćeg proizvoda. Naša zemlja, je prema podacima sa sajta Ministarstva finasija s kraja polugođa, tu granicu prešla i na nivou je 70 odsto bruto domaćeg proizvoda.
Prema Monstatovoj računici, u Crnoj Gori je zaposleno oko 240 hiljade ljudi, što znači da po glavi zaposlenih građanki i građana koji plaćaju porez, javni dug iznosi blizu 13 hiljada eura.
Posječna neto plata je 511 eura, a ako se računa bruto, odnosno sa porezima i doprinosima, onda je to 766 eura. Prostom matematikom se dobija da godišnja prosječna plata po zaposlenom u Crnoj Gori iznosi 6132 eura, a godišnji iznos poreza i doprinosa na prosječne plate, odnosno razlika između bruto i neto, iznosi 3 060 eura. Ako se dug po glavi zaposlene ili zaposlenog podijeli sa njihovim godišnjim primanjima, odnosno s iznosom poreza i doprinosa, onda se dobija rok otplate javnog duga od 2,12 godina, odnosno 4,24 godina.
Crna Gora bi tada bila kao LIhtenštajn, koji je, prema podacima CIA-e, jedna od pet zemalja, koje nemaju javni dug. Riječ je o maloj zemlji, sa jednostavnom finasijskom politikom, sklonoj onima koji žele da sakriju firmu, a koja koristi švajcarski franak kao valutu.