Najstarija žiteljka pivskih i podurmitorskih sela Danica Vuković, rođena Niković, umrla je u 104 godini i sahranjena na Šćepan Polju u plužinskoj opštini.
Vuković je, prema podacima iz lične karte, rođena 1915. godine, u selu Nikovići, a sa Milosavom Vukovićem za koga se udala 1943. godine i došla u susjedno Šćepan Polje, izrodila je osmoro djece, od kojih su dvoje umrli nakon rođenja.
Sin Mićo poginuo je u ratu u Sarajevu, gdje je živio i radio.
Danica je bila jedna od rijetkih pismenih žena u to doba i završila je četiri razreda osnovne škole, a više od 60 godina vodila je kao saradnik zabilješke o vremenu na Šćepan Polju za Hidrometeorološki zavod Crne Gore.
Suprug Milosav umro joj je prije 30 godina, a baka Danica nastavila je da vodi domaćinstvo uz pomoć ostalo petoro djece od kojih su, uglavnom, svi završili fakultete i žive u Sarajevu, Trebinju i Beogradu.
Poslednjih godina tokom zimskog perioda starica je živjela kod djece, a na proljeće se vraćala na Šćepan Polje.
Danica Vuković dočekala je i osmoro unučadi i jednu praunuku.
Na poslednjem ispraćaju bake Danice okupila se brojna rodbina, prijatelji, komšije, da bi joj, kako su kazali na sahrani, i na taj način iskazali poštovanje i zahvalnost za neizmjernu dobrotu kojom je sve obasipala bez obzira ko su i odakle dolaze.
Vrata doma Danice i Milosava Vukovića uvijek su bila otvorena i za brojne putnike namjernike u tom pograničnom kraju Crne Gore i Bosne i Hercegovine.
“Djeca su nam daleko od kuće u svijetu, pa možda i njima nekada zatreba da im neko pruži pomoć. A dobro se dobrim vraća”, navedene su riječi bake Danice u jednom od oproštajnih govora na sahrani.
Baka Danica, kako je rečeno, uvijek je bila umjerena, pa i u ishrani, i za večeru je samo jela jabuke, a skoro do smrti je plela, iako je slabije vidjela poslednjih godina, pa je vunene čarape i priglavke radila po sjećanju.
Znala je da kaže da je teško breme godina koje je nosila, ali nikada se nije žalila, jer se ”sve mora istrpjeti”.