U blizini najljepše građevine u urbanom jezgru Bara, bila je početkom 20. vijeka planirana gradnja još jedne velelepne palate - Kraljevskog pozorišta Nikola I.
Tragajući za arhitektonskim projektom ljetnjeg dvorca Kralja Nikole, etnolog i prvi upravnik Zavičajnog muzeja u Baru Dušan Marić otkrio je projekat zgrade kraljevskog pozorišta Nikola I.
Riječ je o radu italijanskog arhitekte i profesora crtanja Adolfa Magrinija koji je bio nagrađen zlatnom medaljom na izložbi u Cetinju. Da je projekat italijanskog arhitekte bio realizovan, nesuđeno pozorište nazvano po poslednjem crnogorskom monarhu bilo bi danas vjerovatno najrereprezentativnije zdanje u Crnoj Gori ali i šire.
Nažalost , ovaj projekat iz 1911. godine, postao je samo arhivski dokument, o kome se u javnosti malo zna. Istoričari takođe imaju malo informacija o tome kakoje projekat stigao na Cetinje, da li je riječ o poklonu italijanskog umjetnika ili je projekat naručio lično Kralj Nikola.
Projekat Kraljevskog pozorišta Nikola I bio je prije dvije decenije izložen u Zavičajnom muzeju u Baru nakon čega je vraćen na Cetinje gdje se danas čuva u arhivsko-bibliotečkom odjeljenju Narodnog muzeja Crne Gore. Projekat se nalazi u luksuznom kožnom povezu sa natpisom u zlatotisku: “Progetto dell. Erigendo Ro Teatro Nocola I ad Antivari – premiato con medaglia d`oro al esposizione di Cettigne ad eseguito del. Prof. Cav. Adolfo Magrini. 1911.“
U Glasu Crnogorca od 19. juna 1910. i Cetinjskom vjesniku od 23. juna iste godine, objavljene su vijesti da je na Cetinju bila otvorena italijanska izložba umjetnosti, industrije i poljoprivrede, ali nema podataka o eksponatima.
Magrinijev projekat sadrži šest crteža u razmjeri 1:100 od čega su dva crteža osnove, dva presjeka (transferzalni i longitudinalni), kao i dva crteža fasade sa čela i začelja. Pozorište je bilo zamišljeno kao klasicistički teatar sa velikim gledalištem koje sačinjavaju parter i visoki parter, dva sprata lože i galerija. Proejktom su bili predviđeni i svi prostori potrebni pozorištu.
Do naručivanja ovog projekta moglo doći u vrijeme proglašenja Crne Gore kraljevinom, smatra etnolog Dušan Marić koji objašnjava da je Bar je u to vrijeme bio jedina crnogorska luka a Knjaz je dobar dio godine provodio u svojoj rezidenciji na Topolici.
„U to doba Bar je zauzimao važno mjesto u životu države i za njega su bili vezani značajni privredni i drugi projekti. Na Volujici je već postojala Markonijeva radio stanica, prva na Balkanu. Bar je imao jedinu željezničku prugu u zemlji (Bar –Virpazar), u to vrijeme počeo je priliv italijanskog kapitala i postojali su planovi za proširenje luke i grada, zamisao izgradnje jadranske željeznice“, navodi Marić.
Uprkos velikim planovima i ambicijama vezanim za Bar, od izgradnje kraljevskog pozorišta u ovom gradu se odustalo. Marić smatra da je razlog tome bio osjećaj za realnost Kralja Nikole, koji je bez obzira na „svu njegovu spremnost na velike poduhvate, lične državničke i književne ambicije, znao da izgradnju velikog pozorišta država ne bi mogla da podnese.“
Nema podataka o tome gdje je tačno u Baru bila planirana gradnja ovog monumentalnog zdanja, ali je izvjesno da bi ona bila negdje u blizini ljetnjeg Dvora, nekadašnje Vile Topolica, koji su Petrovići otkupili od Petra Karađorđevića krajem 19. vijeka.
Izrada projekta velelepnog Kraljevskog pozorišta u Baru, ipak, nije bio incident. Krajem XIX i početkom XX vijeka pozorišnoj umjetnosti u Crnoj Gori pridavan je izuzetan značaj što je, izvjesno, doprinijelo izradi ambicioznog projekta.
Kralj Nikola je u razvoju pozorišnog života u Crnoj Gori vidio priliku za afirmaciju države koja je do tada u svijetu bila prepoznata kao ratnička avjerovalo se da dolaze bolja vremena te da joj treba mijenjati imidž. Naravno, kralj Nikola je kroz razvoj pozorišnog života imao u vidu i afirmaciju sebe kao dramskog pisca.
Ekonomske prilike odredile su, međutim, da jedina zgrada u toj epohi namjenski projektovana za kulturne, prvenstveno pozorišne potrebe u Crnoj Gori, Zetski dom na Cetinju, bude građena četvrt vijeka i to od dobrovoljnih priloga svih južnoslovenskih zemalja.
Godina promocije Magrinijovog projekta Kraljevsko pozorište Nikola I dešava se, ne slučajno 1911. godine. Bila je to jedina kalendarska godina bez rata u istoriji Kraljevine Crne Gore!