Bogata istorija, raj za ljubitelje vodenih sportova, prelijepa priroda... evo šta sve Jordan ima da ponudi turistima.
Prvenstveno poznata po Mrtvom moru i drevnom gradu Petri, Jordan turistima ima mnogo toga da ponudi, između ostalog i obilazak pustinjske doline pod Uneskovom zaštitom Vadi Ram, upoznavanje sa životom lokalnih nomada, kao i djelić Crvenog mora u Akapskom zalivu i njegov bogati podvodni svijet.
Kraljevina površine 92.000 kvadratnih kilometara, koju naseljava nešto više od šest miliona stanovnika, pretežno Arapa, ima kombinaciju mediteranske i pustinjske klime, čija se temperatura zimi kreće između 12 i 25 stepeni celzijusa do 25 stepeni, dok leti prelazi i 40 stepeni Celzijusovih.
Najljepše vrijeme je u špicu sezone - martu, aprilu i maju, septembru i oktobru. Cijene hotela su tada najviše, dok u drugim djelovima godine gosti mogu da pregovaraju oko popusta na cijenu smještaja.
Na tri sata vožnje od glavnog grada Jordana Amana, odnosno dva sata od Akabe, nalazi se Petra, do sredine osamdesetih godina, dom lokalnih Beduina. U Petri, u kojoj je 90 odsto objekata isklesano u stijenama, na vrhuncu razvoja živelo je oko 30.000 stanovnika, ali skoro nijedan stambeni objekat nije oktriven. To se može objasniti činjenicom da je iskopano svega pet odsto tog drevnog grada.
S obzirom na to da su Nabatejci bili nomadi, u Petri se mogu vidjeti uticaji različitih kultura s kojima su stupali u kontankt - Egipćani, Asirci, Mesopotamci, Grci, Rimljani...
Iako najranija grobnica u Petri datira iz trećeg veka pre nove ere, najpoznatija građevina je Hazne (Al Kazneh), poznatija kao "Riznica", isklesana u steni, visoka 43 metra, a široka 30 metara.
Svako ko je gledao Indijanu Džonsa i Poslednji krstaški pohod poželio je da uđe u čuvenu Hazne i sam izabere pehar koji će mu donijeti večnu mladost, ali njena velelepna unutrašnjost samo je scenografija napravljena u filmskom studiju, pošto je realnost sasvim drugačija - prostrana dvorana, bez ikakvih ukrasa, koja vodi u manju prostoriju.
U Petri se nalaze prevashodno grobnice, ali i jedno pozorište koje su Nabatejci izgradili prije više od 2.000 godina, čiji su djelovi, poslije zemljotresa 363. godine nove ere, iskorišćeni za popravku drugih objekata u Petri.
Iako je prva asocijacija na Jordan čuvena Petra, ova zemlja ima još mnogo toga da ponudi poput skakanja padobranom, letenja zmajem, paraglajderom, pa čak i balonom iznad doline Vadi Ram, a popularni su i beduinski kampovi.
Oni koji imaju dovoljno strpljenja da ispune i podnesu neophodnu papirologiju, ali i sreće da izaberu odgovarajući datum za boravak u Jordanu, mogu da dio svog odmora provedu na nekom od brojnih arheoloških nalazišta.
Pustinja Vadi Ram je zapravo pojas dolina širok oko dva kilometra, dug oko 130 kilometara, udaljen oko 60 kilometara od Akabe, kojom dominira planina Džabal Ram visoka 1.754 metara. U toj dolini i njenim selima živi oko 5.000 stanovnika.
Iz Akabe do Vadi Rama organizuju se ekskurzije džipovima, kamilama, a postoji opcija i pešačenja do različitih pustinjskih krajolika, uskih klanaca, visokih litica i pećina.
Cijena je podložna dogovoru, ali, primjera radi, polučasovno jahanje kamila košta oko 10 jordanskih dinara (oko 1.500 RSD), odnosno 15 dinara ukoliko se na kamili provede sat vremena.
U ovom području nalaze se brojni petroglifi i arheološki ostaci stari i više od 10.000 godina, pa čak i ostaci kampa u kojem je nekada boravio britanski arheolog, avanturista, pisac i vojnik Tomas Edvard Lorens, poznatiji kao Lorens od Arabije.
Na kraju, grad Akaba, od oko 160.000 stanovnika, centar je ronilačkog sporta u ovom dijelu Azije u kojem ljubitelji podvodnog svijeta mogu da uživaju u brojnim koralnim sprudovima, različitim vrstama ribe i moru toplom tokom čitave godine.
Ni Akaba nije bez istorijskih spomenika, pa se u centru grada mogu videti brojni spomenici poput ranohrišćanske rimske crkve od blata s početka trećeg vijeka, ali i tvrđava Akaba sagrađena tokom vladavine Kansura al-Gurija od 1510. do 1517.
Tvrđava, nekada karavan-saraj za hodočasnike u Meku, a takođe i vojno utvrđenje, nalazi se pored Arheološkog muzeja koje bi, takođe, trebalo posjetiti.
Na ulicama Akabe retko se mogu vidjeti ljudi obučeni u tradicionalnu nošnju, kao i automobili koji nemaju tragove sudaranja.
Veoma gostoljubivi i, za turiste, uvijek nasmijani, žitelji Akabe ponudiće da probate mansaf, tradicionalno jelo od jagnjetine i jogurta, sa prinčem, muskan, jelo od piletine s lukom, magloubu, od mesa ili ribe kuvane s pirinčem... Kada je reč o piću, Jordanci najčešće konzumiraju čaj, arapsku ili bijelu kafu od cvetova narandže.
