Od 1990. godine do danas ostala su nerazjašnjena ubistva novinarke Dade Vujasinović, funkcionera JUL-a Zorana Todorovića – Kundaka, sudije Nebojšu Simeunovića...
Da li postoji sprega kriminalaca i ljudi iz institucija sistema, kao i da li je nekadašnja tajna policija učestvovala u brojnim likvidacijama i obračunima u samim kriminalnim krugovima, samo su neka od pitanja na koja se i danas čeka odgovor.
Likvidacija u "Nani"
Seriju ubistava otvara slučaj "Nana" iz marta 1990: saradnik Savezne državne bezbjednosti Andrija Lakonić ubijen je u tom kafiću jedne večeri. Za to je optužen, pa u jesen iste godine oslobođen Darko Ašanin, poznati gangster.
Novinarka magazina Duga Radislava Dada Vujasinović, poznata po vrhunskim izvještajima sa ratiša u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini, istraživačkim temama i tekstovima o organizovanom kriminalu, ubijena je prije 28 godina.
Radislava Dada Vujasinović ubijena je 8. aprila 1994. godine u svom stanu u Beogradu. Prvobitna istraga okončana je tvrdnjom da se poznata novinarka ubila iz lovačke puške, što su njena porodica i kolege uporno osporavali.
Prema nalazima Forenzičkog instituta u Hagu, smrt novinarke mogla je da nastupi kao posledica ubistva, samoubistva ili nesrećnog slučaja. Forenzički institut u Hagu kojem je srpskom Ministarstvo pravde septembra 2015. godine proslijedilo dokazni materijal, nije utvrdio uzrok i način smrti novinarke. Zaključak izvještaja dostavljenog VJT-u jula 2016. godine je da "povrede koje je kritičnom prilikom zadobila pokojna Radislava Dada Vujasinović mogu biti rezultat ubistva, samoubistva ili nesrećnog slučaja".
Smrt Nebojše Simeunovića, sudije Okružnog suda u Beogradu, ostala je nerazjašnjena več 21 godinu. Sudija Nebojša Simeunović (63) nestao je 7. novembra 2000. godine. Njegovo tijelo pronađeno je u rijeci Dunav nedaleko od hotela "Jugoslavija" u Beogradu, mjesec dana kasnije. Slučaj je prvobitno bio okarakterisan kao samoubistvo, dok je četiri godine kasnije prekvalifikovan u "nestanak".
Međutim, prvobitna kvalifikacija je već u početku izazvala veliku sumnju, prije svega zbog onoga što je nestanku prethodilo. Sudija je, naime, po svjedočenju njegove sestre Jelene, uprkos pritiscima koje je trpio, odbio da potpiše nalog za hapšenje jednih od nosilaca petooktobarskih demonstracija – rudara iz "Kolubare", kao i tadašnjih lidera DOS-a Nebojše Čovića i Borisa Tadića. Time se, prema mišljenju mnogih, zamjerio predstavnicima režima Slobodana Miloševića.
„Nepristojno brzo je zaboravljeno ime čovjeka koji je spasio ne samo živote rudara ‘Kolubare’ nego na stotine, a možda i hiljade života. Osuđen je zbog toga na smrtnu kaznu od još uvijek postojećeg inkvizitorskog suda“, rekla je svojevremeno sudijina sestra Jelena Simeunović.
Zvanično, slučaj Simeunovićeve misteriozne smrti se i dalje vodi kao samoubistvo. Nezvanično, riječ je o klasičnom ubistvu. U Republičkom javnom tužilaštvu doslijedno ćute o tome u kojoj se fazi nalazi istraga u ovom slučaju, koji je 2006. godine proglašen državnom tajnom.
Sačekuša za Kundaka
Zoran Todorović Kundak, direktor "Beopetrola", generalni sekretar Jugoslovenske ljevice i blizak prijatelj Mirjane Marković, supruge tadašnjeg predsjednika Slobodana Miloševića, likvidiran je 24. oktobra 1997, u 8.05 sati ispred zgrade Beopetrola u novobeogradskom Bulevaru Lenjina (sada Bulevar Mihajla Pupina) kod broja 115a.
Naručilac, kao ni počinilac, ovog zločina nikad nisu nađeni. Njega je ubio mladić visok oko 170 cm dok je stajao sa Sinišom Milenkovićem. Ubica je ispalio dva kratka rafala iz "heklera" u glavu i leđa Kundaka.
Vozač je Todorovića dovezao crnim "merecedesom" do zgrade "Beopetrola". Čim je izašao iz automobila, na stepeništu je sreo svog poznanika Sinišu Milenkovića, komercijalnog direktora iste firme, srdačno su se rukovali i Todorović je zastao da porazgovaraju.