Misterija likvidacije šefova zemunskog klana Dušana Spasojevića Šiptara i Mileta Lukovića Kuma do danas nije razjašnjena. Zvanično, oni su ubijeni tokom policijske akcije u Meljaku kada su prilikom pokušaja hapšenja, 27. marta 2003, pucali na policiju koje je uzvratila.
Mnogo je onih koji i dan danas vjeruju da su oni uhapšeni nekoliko dana ranije, a zatim dovedeni u Meljak i ustreljeni. Tada gotovo niko nije žalio kriminalce koji su organizovali ubistvo premijera Zorana Đinđića, ali kasnije su na vidjelo izašle brojne teorije o ubistvu Spasojevića i Lukovića.
Nekadašnji šef Odseka za krvne delikte Žarko Popović Pop, sumnja da su tokom akcije "Sablja" vođe"zemunaca" najprije mučeni, pa ubijeni.
Ubijeni jer nisu imali šta da kažu, a ne što su bili jaki
"Oni su uhvaćeni, pretučeni i kada nisu imali šta da kažu - ubili su ih. Uzet je džak para od njih. Pa ta ekipa je zarađivala na desetine miliona od heroina iz Bugarske, a kao krenuli su u štek i biježanje sa 10 eura u džepu? I nosili su puškomitraljez i bombu? Ne bih da mi neko baš vrijeđa inteligenciju. Najvjerovatnije je njih namjestio Dejan Milenković Bagzi. Onda su uhvaćeni i ništa nisu odali. I to ne zbog toga što su bili čvrsti ili jaki, već zato što nisu znali. A gdje su pare sa lica mjesta?", pita se Popović, koji je jako dobro znao sve o Spasojeviću i Lukoviću pošto je njegovo odeljenje rešilo 17 ubistava koje je počinio “zemunski klan”.
Nekadašnji načelnik Uprave kriminalističke policije (UKP) Mile Novaković, koji je imao važnu ulogu i u akciji "Sablja", sprovedenoj nakon ubistva premijera, nedavno je izjavio da akcija hapšenja vođa zemunskog klana Dušana Spasojevića Šiptara i Mileta Lukovića Kuma u Meljaku marta 2003. godine, petnaest dana nakon ubistva premijera Zorana Đinđića, nije bila režirana. Takođe je dodao da teorije, da su oni negdje ubijeni, pa donijeti u Meljak - nisu tačne.
Žarko Popović Pop, otkrio je svoja saznanja šta se dešavalo 2. maja 2004. godine, kada je Milorad Ulemek Legija, nekadašnji komadant “crvenih beretki”, odlučio da se preda policiji.
Tu se negdje krio
"Legija se predao 14 mjeseci nakon ubistva Đinđića. Vjerujem da nije htjeo da se preda, da bismo ga teško pronašli. Mislim da se tu negdje krio", vraća film Popović na sve ono što se desilo prije više od 17 godina.
Popović je razbio i mit da za ubistvo Đinđića krivicu snose i ljudi koji su ga neposredno obezbijeđivali.
"Visoke državne funkcionere ne štite telohranitelji. Oni služe da zaštite ličnost na četiri-pet metara da ne dođe do pucnjave, napada nožem ili nekim drugim sredstvom. Predsjednici država i premijeri štite se kontraobaviještajnim radom javnih i tajnih vojnih i civilnih službi. I u saradnji sa drugim tajnim službama u svijetu, koje vam mogu dati neki podatak o tome da na našeg premijera ili predsjednika neka grupa priprema neki atentat ili tako nešto", objašnjava policajac koji je u penziji od 2017. godine.
I tu dolazimo do problema na koji Popović ukazuje.
"Naše tajne službe bile su izbušene kao sir, još od 90-ih godina, i to sa svih strana. Bilo je tu neznanja, ali i nečinjenja i korupcije. Devedesetih je Srbijom vršljao ko je htjeo… Gdje je bila “čuvena” KOS? Bahatili su se svi od Aleksandra Vasiljevića, preko Aleksandra Dimitrijevića, Geze Farkaša… Dopustili su da se za kratko vrijeme na Kosovu i Metohiji od 300.000 do 400.000 Šiptara naoruža do zuba. A Šiptari su se od 80-ih godina spremali u Belgiji, u NATO kampovima, za ono što se dogodilo 1999. Šta je služba preduzela da to spriječi? Nisu mogli, kao što to Mosad i druge ozbiljne službe rade, da infiltriraju 30 ljudi u te kampove, pa da rade za tebe?", pita se Popović.