I srpska mafija umiješana u ubistvo Duška Jovanovića!?

Beogradski nedjeljnik Ekspres opisao do detalja veze srpskih kriminalaca sa osuđenim za ubistvo direktora i urednika Dana Duška Jovanovića.

Jovanović je ubijen 27. maja 2004. godine i do danas je za taj zločin osuđen samo Mandić i to kao saizvršilac u zločinu.

Glavni dokazi bili su njegovi otisci na pušci iz koje je Jovanović ubijen, kao i otisci koji je ostavio na limenci red bula, ostavljenoj u blizini automobila iz kog je pucano na urednika Dana, a koji je policija pronašla poslije izvršenja zločina.

Mandić je u sudskom postupku koji je uslijedio 2006. godine oslobođen optužbi, zatim je osuđen na 30 godina zatvora, da bi kasnije ta kazna bila smanjena na 18 godina.

Ustavni sud je 2014. godine ukinuo tu presudu, uz obrazloženje da su Mandiću povrijeđena prava na pravično suđenje, pa je naloženo novo suđenje, koje je okončano presudom od 19 godina zatvora.

Mandićevi saučesnici i nalogodavci ubistva Jovanovića nikada nisu ni identifikovani.

U obrazloženju presude Mandiću, sudsko vijeće je navelo da je ubistvo Duška Jovanovića izvršeno s umišljajem.

U presudi piše da je Mandić sa još nekoliko N.N. osoba 6. februara 2004. godine preko svog mobilnog telefona kontaktirao  Veselina Vučeljića od kog su kupili “golf 3” bez registarskih oznaka, iz kojeg je kasnije pucano na Jovanovića.

“Oni su to vozilo odvezli u servis Uroša Marčetića, gdje su stakla zatamnjena, a potom su postavil i tablice ukradene 24. marta sa opel vektre u v lasništvu Momčila Mirkovića. U taj su automobil 27. maja stavili dvije automatske puške marke crvena zastava i parkirali se u blizini vozila Duška Jovanovića, čekajući njegov dolazak. Kada je Jovanović ušao u vozilo, prišli su mu svojim automobilom, iz kojeg je Mandić zajedno sa nepoznatim osobama u pravcu Jovanovića ispalio više projektila i nanio mu teške povrede”, piše u presudi.

Mandić je za ubistvo Duška Jovanovića osumnjičen i uhapšen na beogradskom aerodromu poslije nepunih šest dana. Logističku podršku u pokušaju bijega iz Crne Gore je trebao da mu pruži rakovički klan Nebojše Stojkovića Stojketa, piše u tekstu koji je objavio Ekspres a prenio ga Dan.

U tekstu se navodi da je Stojković godinu ranije uhapšen u akciji Sablja. Prema pisanju Ekspresa “iako se vođa rakovičkog klana nalazio u Centralom zatvoru, njegova ekipa i dalje je imala moć na beogradskim ulicama, a njihov zadatak bio je da prihvate i zaštite Mandića od eventualnog hapšenja koje mu je prijetilo”.

Ekspres navodi da je ključna veza između Stojkovića i Mandića bio Baranin Ljubo Bigović, čija je sestra udata za Stojkovića. On je kasnije optužen za učešće u drugom velikom zločinu koji je potresao Crnu Goru tri mjeseca nakon ubistva Duška Jovanovića ubistvu policijskog inspektora Slavoljuba Šćekića, prenosi pisanje beogradskog nedjeljnika Dan.

Ekspres piše da je ekipa Nebojše Stojkovića Stojketa u Beogradu i tada dobila isti zadatak koji je imala i poslije ubistva Duška Jovanovića skrivanje učesnika u zločinu Milana Čile Šćekića.

Beogradski nedjeljnik navodi da je veza Mandića i Bigovića potvrđena i u zatvoru u Spužu, gdje obojica služe zatvorske kazne, Mandić zbog ubistva Duška Jovanovića, a Bigović zbog ubistva inspektora Šćekića. Mandić se 2014. godine vjenčao sa Barankom J.K. (25), a kumovao mu je upravo Ljubo Bigović, piše Ekspres.

Ovaj nedjeljnik navodi da su za istragu o ubistvu Jovanovića i sada, 15 godina kasnije, osim Mandića, važna još dva-tri imena ostalih osumnjičenih za učešće u zločinu, protiv kojih nikada ni je pokrenut sudski postupak - Beranca Vuka Vulevića, Armin Muša Osmanagić i Milana Čile Šćekića.

Prema pisanju Ekspresa Osmanagiću je podršku u Srbiji pružio Ratko Buturović, zvani Bata Kankan, novosadski biznismen i predsjednik FK Vojvodina, kojeg je Duško Jovanović u nekoliko novinarskih tekstova povezivao sa švercom kokaina iz Latinske Amerike.

 Vuk Vulević je u to vrijeme imao najmoćniju logističku podršku podršku Luke Bojovića, koji se u to vrijeme već popeo na tron zemunskog klana, a imao je i svoju staru ekipu, koja je u to vrijeme, osim uličnog beogradskog tržišta narkotika, u kome je već bila ustoličena, uspostavila i direktne kontakte sa kolumbijskim kartelima, koji su im omogućavali međunarodni šverc kokaina, piše Ekspres.

“Bojovićeva podrška je međutim podrazumijevala mnogo više od klasične zaštite, pogotovo kada je u pitanju Vuk Vulević, već tada registrovan u policiji kao ozbiljan pripadnik beranske kriminalne organizacije. Naime, Luka Bojović je u to vrijeme boravio u Crnoj Gori, gdje je pod zaštitom držao tada najtraženiju kriminalnu trojku – odbjegle pripadnike zemunskog klana Sretka Kalinića i braću Miloša i Aleksandra Simovića”, navodi beogradski nedjeljnik.

U tekstu Ekspresa se navodi da su upravo Simović i Vuk Vulević, koji se tada već dovodio u vezu sa ubistvom Duška Jovanovića, dobili specijalni zadatak i to u Beogradu.

“Uslijedila je jedna od najozbiljnijih akcija srpske policije, a koja je počela saradnjom sa pojedinim kolegama iz Crne Gore, naravno u potpunoj tajnosti od tamošnje Službe bezbjednosti. Službene bilješke putovale su tajno, avionom Montenegroerlajnsa, i predavane su direktno na ruke jednom inspektoru. U Beograd je najprije došao Cvetko Simić, a zatim je stigao i Vuk Vulević. Simić je, kao Bojovićev kum, bio pod tajnim nadzorom policije. Onda su otkriveni njegovi kontakti sa muškarcem za koga je utvrđeno da je Vuk Vulević”, piše Ekspres.

U tekstu beogradskog nedjeljnika navodi se da je u tom trenutku Vulević bio veliki ulov za policiju, ali se na hapšenje čekalo kako bi se otkrilo šta plaira u Beogradu.

“Za to vrijeme već je bilo utvrđeno i da Cvetko Simić održava telefonski kontakt sa Lukom Bojovićem, i to razgovorima preko javne govornice u centru Beograda. Imali su tačno dogovoreno vrijeme i šifre za razgovore. Policija je govornicu stavila pod mjere prisluškivanja. A on da je Simić Bojoviću, koji se nalazio u Crnoj Gori, izgovorio rečenicu: “Nabavljene su perike, sve je spremno”, piše Ekspres.

List navodi da je poslije ove rečenice naređeno hitno hapšenje Vulevića.

“Policija je odmah posumnjala da je Vulević u Beogradu po zadatku, i to, kako se vjerovalo, zadatku za ubistvo. Najbitnije je bilo da se spremana likvidacija spriječi”, navodi se u tekstu Ekspresa.

Vulević je uhapšen 21. maja 2005. u jednoj piceriji u Beogradu u društvu Ljuba Bigovića i Milana Čile Šćekića, koji su osuđeni za ubistvo inspektora crnogorske policije Slavoljuba Šćekića koje se desilo tri mjeseca kasnije u Podgorici.

Crnogorska policija je i Milana Čilu Šćekića povezivala sa ubistvom Duška Jovanovića, piše Ekspres uz objašnjenje da se sumnjalo da je Milan Šćekić, pored Vuka Vulevića i Damira Mandića, treći čovjek iz golfa 3 iz koga je pucano na direktora Dana.

“Prema toj pretpostavci, Armin Osmanagić je kao četvrti učesnik atentata bio logistička podrška ubicama, nekoliko stotina metara dalje. Međutim, te pretpostavke nikada nisu dokazane, niti je protiv njih pokrenut sudski postupak”, navodi Ekspres.

List dodaje da nikada nije otkriveno da li je i koga planirao da ubije Vuk Vulević. On je izručen Crnoj Gori, gdje je u pritvoru bio do decembra 2009. godine.

Nakon toga, jedna za drugom padale su optužbe protiv njega: za ubistvo Jovanovića, za krijumčarenje 200 kilograma kokaina, šverc kafe, utaju poreza piše u tekstu beogradskog nedjeljnika…