Od kada je počela bitka u Donbasu često je bio govoroa o tome kao je ruska vojska nesposobna, kako su to alkoholičari, besposličari, krininalci koji nius sposobni za savremeno ratovanje. Prije svega demoralisani.
Od kraja avgusta kada je počela prva ukrajinska ofanziva na Herson, zatim na Izjumskom, a ona i Harkovskom planu govorilo se da je rat blizu kraja i poraz ruske vojske neminova.
A, onda krajem novembra prošle godine uslijedili su snimci iz Donbasa odnosno rovova, blata, kao da je 1915, 1916, 1917, i 1918, a ne 2022. Ljeto 2022 obilježila je artiljerija. Tako je bilo i novembra 2022. , artiljerijski dueli i sporadični juriši na obje strane.
Većina zapadnih autora, pisali, su govorili su da je poraz ruske vojske neminovan da ruska vojska nema snage da izvede maestralne velike ofanzive kao u doba SSSR-a kad su planirali da osvoje Zapad. Botovi su sve izvrtali smijali se, ali jedno nisu predvidjeli, a to je da u ovom slučaju taktika iscrpljivanja daje mnogo veće rezultate, nego taktika manevarskog ratovanja, koju je dobro primjenti u kasnijim fazama rata.
Bitka za Bahmut je posebna priča. i tu su zapadni vojni analitičari, razni Instituti za proučvanje rata govorili da Rusija nema vojni kapacitet da zauzme taj grad koji neki smatraju ključem i najvažnijim faktorom bitke za osvajanje Donbasa. Suština je u potpunom okruživanju bahmuta u kotao, odnsno okruživanjem ukrajisnkih jednica koje se nalaze u samom gradu.
Fokus ruske vojske je na obod grada, da se obuhvati u kotao, doktrinu koju je Crvena armija preuzela od Vermahta sa početka rata sa dodatkom Žukovljeve doktrine iscrpljivanja neprijatelja, kao što je to bilo urađeno u vrijeme Staljingradske bitke i formiranja kotla na koji su kidisale oklopne i mehanizovane jednice da spasu 6. armiju iz obruča u čemu nisu uspjeli.
Upravo sada i Generalštab vojske Ruske Federacije počeo je u ovoj fazi da primenjuje strategiju "hiljade udara" -maksimalno iscrpljivanje ukrajinske vojske, da prebacuju što više artiljeriju i rezerve u Donbas i uključuju u bitku sa jedinicama Vagnera, artiljerijom DNR-a i efektivama ruskog SPECNAZ-a.
Svrha ovakve taktike bila bi prije svega privlačenje ukrajnskih strateških rezervi, koje su več sad načete zbog čega je u toku u oblastim pod kontrolom Kijeva prisilna mobilizacija svog stanovništa muškog pola koje može da učestvuje u borbama. Cilj je da te vojne snage napuste velike gradove i sve snage dopreme u Donbas na otvoreni prostor, kako bi u žestokim artiljerijskim napadima bili što više uništeni brojčano i izbačeni trajno iz borbe ili na duže vrijeme sa čime bi se u određnoj fazi otvorio prostor za lakše nastupanje oklopno mehanizovanih jednica i okruživanje manjih džepova ukrajinske odbrane dok bi glavnina snaga nastupala u ovom slučaju prema rijeci Dnjepar.
Otuda ako se pogledaju podaci koje je objavila ukrajinska strana o 500.000 vojnika. 1.800 tenkova. 3.950 oklopnih vozila. 2.700 artiljerijskih cijevi, 810 višecevnih bacača raketa, 400 borbenih aviona i 300 helikopteta napad je sasvim izvjestan. Da li u tri ili jednom pravcu ostaje za sad nepoznato. Britanski mediji pozivajući se na Ukrajince tvrde da glavni pravac nastupanja ide preko Bahmuta, a drugi južno udar od Hombruškog rta kod Hersona na Nikolajevski pravac, zaobilazeći masovno forsiranje rijeke Dnjepar koja je na nekim mjestima široka i do 10 km.
Za ovakvo masovno nastupanje ruskoj vojsci veliki problem je operativna pozadina, gdje na liniji 50-100 km od linije fornta ukrajinci imaju veliki niz gradova gdje drže rezerve, borbenu tehniku, naoružanje, hranu, goriva, maziva, bolnice, remontne kapacitete od kojih su najveći uništeni u nekoliko napada taktičkim balističkim raketama Iskander M iz Belgorodske i Brjanske oblasti i dronovima kamikazama.
Takvi gradovi koji imaju vojnu industriju, koja je još u vrijeme Sovjetskog Saveza tu postavljena su Harkov 1,4 miliona stanovinika misli se na sam grad dok sa okolinom to je oko 1,7 milina, inače drugi najveći grad u Ukrajini, Dnejpropetrovsk, koji sa okolinom ima 1,5 milona stanovnika i Zaporože koje sa okolinom ima 1,1 milon stanovnika.