Nakon eksplozija na gasovod, svjetska javnost se pita na koju će stranu Rusija sada napasti.
Eksplozije na dva glavna nacionalna gasovoda koji povezuju Rusiju sa Evropskom unijom navele su zapadne kreatore politike da se pitaju: šta će sljedeće biti meta? Još niko nije preuzeo odgovornost za napade na gasovode Sjevernog toka. Ali američki i evropski zvaničnici su brzo uperili prst u Kremlj – usred upozorenja, lavirintska mreža podmorskih kablova koji napajaju globalni internet mogla bi biti primamljiva meta, prenosi Politiko.
Do sada je nekoliko, ako ih uopšte ima, od ovih internet kablova — koji povezuju sve svjetske kontinente i predstavljaju digitalni super-put za sve, od Jutjub video zapisa do transakcija na finansijskom tržištu — ikada sabotirano od strane stranih obavještajnih agencija ili nevladinih aktera. Ali prijetnja je stvarna. Djelimično, to je zbog slabe bezbjednosti oko ovih kablova i spremnosti autoritarnih režima poput Rusije da krenu na nevojne ciljeve i koriste takozvanu taktiku hibridnog ratovanja.
"To je već više od jedne decenije meta sukoba. Ako se ne posveti velika pažnja obezbjeđivanju ovih vitalnih sredstava, zapadne zemlje su krive samo za sebe“, rekao je Keir Giles, stručnjak za rusko informaciono ratovanje u Čatham Hausu, istraživačkom centru.
Šta je podmorski kabl?
Skoro sav svjetski internet saobraćaj se prenosi preko globalne mreže od više od 400 fiberoptičkih cijevi koje se zajedno protežu na 1,3 miliona kilometara. Njima gotovo isključivo upravljaju privatne kompanije poput Gugla i Majkrosofta, kao i francuske kompanije Alkatel Submarin Netvorks i, sve više, kineske kompanije Huavei Marine Netvorks.
Postoje desetine ovih kablova koji povezuju EU sa Sjedinjenim Državama — vjerovatno najvažnijim digitalnim odnosom na svijetu — iako slične mreže povezuju Latinsku Ameriku sa Azijom, odnosno Afriku sa Evropom. Dio ranjivosti se svodi na lokaciju ovih kablova.
Oni se prostiru širom svijeta i često se nalaze u izuzetno udaljenim oblastima, koje su lako dostupne podmornicama ili podvodnim vozilima bez posade. Nedostatak regulatornog nadzora nad načinom na koji ove mreže funkcionišu takođe otežava kompanijama i vladama da ih zaštite. Većina ovih cjevovoda se nalazi u međunarodnim vodama.
Postoje i takozvane tačke prigušenja, ili centralne oblasti u kojima se ukrštaju glavni podmorski kablovi, koji predstavljaju neke od potencijalnih meta sa najvećim rizikom. Za Evropu, to uključuje Gibraltar i Maltu, gdje mnoge veze EU sa Azijom stižu nakon prolaska kroz egipatski Suecki kanal. Za SAD, obala Njujorka je primarna tačka veze sa Evropom. Zapadne obale Ujedinjenog Kraljevstva predstavljaju čvorište veze između SAD-a i ostatka Evrope.