O životu Đorđa Božovića Giške nizale su se legende, ali jedna o njegovom ocu, tačnije ona o njegovom ubistvu, rijetko gdje je ispričana.
Đorđe Božović Giška rođen je kao Đorđe Mićković 16. septembra 1955. u Peći od oca Gavrila "Gavra" Mićkovića iz Kuča i majke Milene. Njegov otac Gavro bavio se podzemnim aktivnostima sve dok nije ubijen. Posle Gavrovog ubistva porodica se preselila u Beograd, nastanivši se u beogradskom naselju Voždovac. Njegov dolazak na Voždovac sa osam godina oblikovao je ostatak Đorđevog života.
U grupi "Legende devedesetih" objavljena je ranije priča o detaljima života Gavra Mićkovića.
Giškin otac je bio porijeklom iz plemena Kuča od Drekalovića. Gavro je ubio Austrougara zbog čega se zamjerio kralju Nikoli i morao je da promijeni prezime i pobjegne u Ameriku. Vratio se kao dobrovoljac, učestvovao u Balkanskim ratovima i u Prvom svjetskom ratu. Više puta je ranjavan. Dobio je silna odlikovanja Amerike, Engleske i Srbije. Dobio je američku vojnu penziju. Trebalo da bude zubar (Amerika je htjela da mu plati studije) ali ipak je postao bogati zlatar. Vratio se u Jugoslavio i u 65. godini oženio 23-godišnju Milenu. Godinu dana kasnije se rodio Giška, a dvije godine kasnije Slavica.
Kada je imao 75 godina, Gavro je otišao u Murinu na sahranu ćerke svoje sestre. Kad je izašao napolje ka poljskom toaletu, otela su ga dva čovjeka zbog krvne osvete i ubili su ga od batina. Pet kilometara dalje pronašla ga je žena i odvela doktoru, pa su ga prebacili na Zvezdaru da se liječi. Iako star, imao je jako srce i dugo mu je Milena davala ljekove i držala ga u životu, ali je ipak preminuo od zadobijen povreda. Njegove ubice su kasnije nastradale vozeći kamion sa pijeskom da grade kuću. Udes je bio tako stravičan da su im djelove tijela sa ulice skupljali lopatama.
Kada je Giška odbio da za Udbu ubije vojvodu Momčila Đujića, neko mu je obio sef u kome su pored 10 pasoša i novca, bila i odlikovanja njegovog pokojnog oca, što ga je veoma pogodilo.
Bio je ponosan i na svog djeda iz Kuča, koji je dok su bježali od Turaka, rekao da mu ostave kubure i munciju da im drži odstupnicu. Djed se hrabro držao, pucao sat vremena i pobio mnoge Turke prije nego što je izgubio život. Kada je Giška prvi put čuo tu priču o svom djedu koji je poginuo herojskom smrću kao Tanasko Rajić, plakao je kao kiša.