Zamjenik načelnik Resora javne bezbjednosti Boško Buha ubijen je na današnji dan prije 20 godina. Likvidiran je u noći između 9. i 10. juna 2002. dok je ulazio u svoje vozilo kod hotela "Jugoslavija".
Ubica je iz neposredne blizine ispalio u njega više hitaca iz automatskog oružja.
Ubijeni policijski general prije likvidacije nalazio se sa društvom na splavu "Žabar", sa koga je krenuo u 2.30 časova. Očevici su pričali da su se čula dva rafala, jedan dugi i jedan kratki, posle čega je general ostao da leži pored svog vozila. Inače, u trenutku Buhine likvidacije nedaleko od mjesta ubistva, nalazila se patrola saobraćajne policije, koja se bacila na zemlju kad su začuli rafale, a kad su ustali već je bilo kasno jer su napadači pobjegli automobilom.
Četiri mjeseca kasnije za ubistvo je osumnjičen i uhapšen Nikola Maljković, kao i još nekolicina njegovih saradnika, a navodno su svi bili članovi grupe Željka Maksimovića Make.
Suđenje ovoj grupi nije donijelo nikakav rasplet. Svi uhapšeni su oslobođeni 18. novembra 2004. zbog nedostatka dokaza.
Vrhovni sud je 28. oktobra 2005. poništio oslobađajuću presudu i naložio da se suđenje ponovi, ali ono nije organizovano, jer su optuženi u bjekstvu.
Boško Buha se nije ustezao da opiše stanje u državi posle političkih promjena. Naveo je da je auto-mafija sasječena, ali da je trgovina drogom u zamahu, te da je u Beogradu kriminalnim grupama oduzeto oko 5,5 miliona maraka, od čega dva miliona naftnoj i duvanskoj mafiji. Ali oni nisu mirovali:
"Nuđeni su mi kontakti s ljudima iz podzemlja, a mafija je pokušala da se dodvori i nekim političarima DOS nudeći im razne usluge, novac, čak i dosijee kojima bi kompromitovali svoje političke protivnike".
U toj njegovoj izjavi mnogi vjeruju da se nalazi i motiv ubistva.
Boško Buha rođen je 1959. u Virovitici u Hrvatskoj. Završio je Fakultet narodne odbrane u Zagrebu i zaposlio se kao radnik unutrašnjih poslova u Virovitici gdje je radio do burnih dešavanja 1991.
Buha se prije početka ratnih dešavanja iselio u Srbiju, gdje je postao načelnik Odjeljenja unutrašnjih poslova u Sopotu. Sredinom 1998. postaje komandant Brigade policije SUP Beograd. U tom svojstvu je službovao na KiM, gdje je bio i ranjen.
Za ključni trenutak njegove karijere smatra se dešavanje pred sam 5. oktobar 2000. Od odbijanja da interveniše protiv rudara Kolubare i odbijanja da na sam 5. oktobar reaguje protiv okupljenih demonstranata pred tadašnjom Saveznom skupštinom. Buha 6. februara 2001. postaje načelnik SUP-a Beograd, druga po važnosti funkcija u Resoru javne bezbjednosti, a 1. juna iste godine unaprijeđen je u čin general-majora policije.
Sredinom decembra 2001. postaje pomoćnik načelnika Resora javne bezbjednosti.