Poslednji put viđena 1980. godine u divljini.
U Argentini posle četrdeset godina, viđena je džinovska vidra. Ona se smatrala izumrlom vrstom u ovoj državi zbog nestanka staništa i izlovljavanja.
Džinovsku vidru (Pteronura brasiliensis) su primjetili naučnici u rijeci Bermeho, u nacionalnom parku El Impenetrable u argentinskoj provinciji Čako. Ova vrsta je u Argentini poslednji put viđena 1980. godine u divljini, a u reci Bermeho nije uočena više od jednog veka.
Sebastijan Di Martino, direktor zaštite Fondacije "Rivajlding Argentina", primjetio je džinovsku vidru i snimio je svojim telefonom dok je vozio kajak.
"Postoje dva moguća objašnjenja za ponovno pojavljivanje ove globalno ugrožene vrste. Najbliža poznata populacija džinovske vidre je u regiji Pantanal u Paragvaju. Iako je regija udaljena oko 1.000 kilometara, postoji mreža vodenih tokova kojim je ova jedinka mogla da stigne do Argentine. Ovo bi bilo jednostavno objašnjenje", ističe Di Martino.
"Druga mogućnost je da u Argentini postoji nedetektovana populacija džinovske vidre. Ove životinje žive u porodičnim grupama, a mi smo videli usamljenu jedinku za koju pretpostavljamo da je došla iz grupe", dodaje Di Martino.
Džinovska vidra je najduži pripadnik porodice kuna i dostiže 1,8 metara, a odrasle jedinke mogu težiti i do 35 kilograma. Njihovo gusto, vodootporno krzno je čokoladno-braon boje, a na vratu imaju karakterističnu bijelu ili krem šaru.
Ova spektakularna vrsta naseljava riječne sisteme Južne Amerike i ima ključnu ulogu u održavanju ravnoteže u prirodi. Džinovska vidra je vrhunski predator koji se hrani pretežno ribama, ali i rakovima, zmijama i drugim vodenim životinjama. Kroz regulaciju populacije riba, džinovska vidra doprinosi zdravlju vodenih ekosistema.
Od 2018. godine postoje napori Fondacije "Rivajlding Argentina" da se ova vrsta vrati u argentinsku divljinu kroz projekat obnove ekosistema i vraćanje brojnih predatora, poput jaguara, u njihova rodna staništa.
Nacionalni park El Impenetrable prostire se na 128 hiljada hektara autohtonih šuma i vodenih tokova, koji štite izuzetan biodiverzitet u netaknutom dijelu šume Gran Čako, jednom od najugroženijih ekosistema na svetu.