Devet ljudskih vrsta šetalo je Zemljom prije 300.000 godina a opstala je samo jedna - homosapijensi, prenosi Kurir.
Tako su neandertalci lovili u hladnim stepama Evrope, denisovci nastanjivali Aziju, a primitivniji homo erektus živeo u Indoneziji i homo rodesijensis u Centralnoj Africi, piše "Sajens alert", prenosi Kurir.
Pored njih je živjelo nekoliko vrsta sa malim mozgovima: homo naledi u Južnoj Africi, homo luconensis na Filipinima, homo floresijensis („hobiti“) u Indoneziji i misteriozni ljudi iz Crvenojelenje pećine u Kini. Međutim, sve te vrste su nestale prije 10.000 godina iako nema dokaza da je došlo do neke katastrofe koja je do toga dovela.
Zapravo, vrijeme izumiranja ukazuje da su oni nestali širenjem nove vrste, koja se razvijala prije 260.000-350.000 godina u Južnoj Africi: homosapijensa. Širenje modernih ljudi iz Afrike prouzrokovalo je šesto masovno izumiranje, događaj veći od nestanka sisara ledenog doba i uništavanja prašuma civilizacijom danas. Ali se pretpostavlja da su druge ljudske vrste nestale zbog nasilja.
U Evropi, jedinom mjestu sa relativno potpunim arheološkim zapisima, fosili pokazuju da su u roku od nekoliko hiljada godina od našeg dolaska neandertalci nestali. Tragovi neandertalske DNK kod nekih Evroazijaca dokazuju da ih nismo zamijenili nakon što su izumrli. Upoznali smo se i neko vrijeme se družili.
Inače, DNK govori o drugim susretima sa arhaičnim ljudima. Istočnoazijske, polinezijske i australijske grupe imaju DNK iz denisovanaca. DNK druge vrste, vjerovatno homo erektus, javlja se kod mnogih azijskih ljudi. Afrički genomi pokazuju tragove DNK još jedne arhaične vrste. Činjenica da smo sarađivali sa tim drugim vrstama dokazuje da su one nestale tek nakon što su nas srele, prenosi Kurir.
Naši preci istrebili su svoje rođake zbog rasta stanovništva. Duplirali smo populaciju svakih 25 godina a kada su ljudi postali kooperativni lovci, nismo imali predatore. Bez predatora koji kontrolišu naš broj, i uz malo planiranja porodice, populacija je rasla i koristila raspoložive resurse.
Dalji rast ili nestašica hrane prouzrokovana sušom, oštrim zimama ili obilatost prinosa neminovno bi doveli plemena u sukob oko hrane i teritorije. Ratom se kontrolisao rast stanovništva. Naše uklanjanje drugih vrsta vjerovatno nije bio planirani, koordinisani napor kakav su praktikovale civilizacije ali mokderni ljudi su vremenom uništili svoje neprijatelje i uzeli njihovu zemlju.
Ipak, izumiranje neandertalaca trajalo je hiljadama godina. To je dijelom zbog toga što je ranim homosapijensima nedostajalo prednosti koju su imali u kasnijim osvajanjima civilizacija: brojčana prednost i epidemije bolesti poput boginja, gripa i ospica, koje su opustošile njihove protivnike. Ali iako su neandertalci izgubili rat, da bi izdržali tako dugo morali su da se bore i pobijede u mnogim bitkama protiv nas, što sugeriše nivo inteligencije sličan našem.