Napad na iranski konzulat u Damasku predstavlja indirektni sukob između Irana i Izraela.
Raketni napad na iranski konzulat u Damasku ovog ponedeljka je možda najopasniji trenutak za prelivanje sukoba na ostatak Arapskog poluostrva, odnosno direktnog uključivanja Islamske Republike Iran u konfrontaciju sa Izraelom.
Prema do sada dostupnim informacijama, koje su potvrdile nadležne vlasti Islamske Republike, u granatiranju je poginulo najmanje sedam iranskih zvaničnika, među kojima je nekoliko visokopozicioniranih vojnih lica, poput Mohameda Reze Zahedija, (bivšeg) komandanta Revolucionarna garda.
Najavljena je odmazda, a Iran i Sirija smatraju da je Izrael jedini odgovoran za napad.
Teško je tvrditi drugačije. Međutim, ovo je samo poslednji u nizu napada na baze kojima upravlja militantna grupa Hezbolah, koja je, pored Libana, veoma aktivna i u Siriji.
Ovo poslednje bi značilo kozmetičku odmazdu, poput one na koju se Teheran odlučio nakon brutalnog pogubljenja Kasema Sulejmanija u Bagdadu početkom 2020. godine, iza koje je stajala administracija tadašnjeg američkog predsjednika Donalda Trampa.
Vrijedi istaći da iranski analitičar Mohamed Ali Šabani ističe da je ovaj potez Izraela samo dodatno razotkrio suštinsku slabost aktuelnog režima u Teheranu, čiji je ugled na globalnoj sceni već pokrenut terorističkim napadom na početku godine, za koju je odgovornost svojevremeno preuzela Islamska država, odnosno njeni ostaci.
Narod sve glasnije želi slobodu, a režim za to nema kadrovsko rešenje. S druge strane, Izrael se opredjeljuje za sve agresivnije odgovore, u velikoj mjeri izazvane unutrašnjim turbulencijama u vladajućoj koaliciji, zbog čega prevremeni izbori postaju sve vjerovatniji scenario. U tom kontekstu, Benjamin Netanjahu bi mogao biti poslat na smetlište političke istorije, čime bi mu nagomilane optužnice zbog sumnje u korupciju konačno stigle do grla.
Zajednički spoljni neprijatelj je kohezivni faktor u Izraelu, koji se opet sve više dijeli na sekularne i ultraortodoksne segmente društva sa nepomirljivim vizijama budućnosti zemlje.
U još uvijek indirektnom sukobu Irana i Izraela, Teheran ostaje racionalniji od dva aktera. U tom kontekstu, veća je vjerovatnoća da će on prvi stati na loptu i shvatiti ozbiljnost situacije, tim prije što se zazire od rata nad kojim neće imati kontrolu.
Njegov trenutni cilj je da posije (kontrolisani) haos na Arapskom poluostrvu kroz militantne grupe kako bi odvratio Izrael i SAD od bilo kakvih ambicija da pokušaju da oslobode svoj uticaj u tom regionu, svjestan činjenice da kao šiitska zemlja ne može prirodno, nameću se kao lider većinskih sunitskih zemalja u regionu, osim ako nemaju zajednički "viši cilj“, kao što je borba za palestinsko pitanje.