Poljska postaje glavna sila EU i NATO, planira najveću kopnenu vojsku, a Francuska i Njemačka moraće da prihvate novu realnost.
Ruska agresija u Ukrajini pokrenula je tektonske promene širom planete, a jedna od najupečatljivijih je vezana za Poljsku. U prethodnih godinu dana, Poljska se nalazi na putu da postane glavna vojna sila Evropske unije, što bi je učinilo jednom od glavnih igrača EU uz ekonomske sile, Njemačku i Francusku.
Dok je Francuska godinama negovala ideje o zajedničkom prostoru sa Rusijom, a Njemačka gradila gasovode, Poljska je upozoravala da je Rusija direktna pretnja Zapadu. Invazija koja se dogodila 24. februara prošle godine potvrdila je ovaj stav Varšave, koja se od početka bunila i protiv Sjevernog toka 2.
Od početka rata, Poljska je zauzela ključnu ulogu kao prolaz NATO podrške ka Ukrajiini, i okolnim zemljama pružila primjer velikodušnosti u smislu vojne i finansijske pomoći, kao i zbrinjavanja izbeglica.
Ovi potezi bili su vidljivi, ali se iza kulisa Poljska pripremala na povećavanje svojih borbenih kapaciteta koji će je učiniti ključnom vojnom snagom EU.
Poljska je već 2,4 odsto svog bruto državnog proizvoda usmeravala na vojne troškove, čak i prije ruske invazije i mnogo prije drugih NATO zemalja, ako se ne računaju SAD i Grčka. Poljski cilj za skoriju budućnost je da podigne tu brojku na četiri odsto, što će je postaviti na prvo mjesto među NATO saveznicima.
Poljska vojska broji 170.000 vojnika, isto kao i njemačka, a ministar odbrane Marijuš Blaščak obećao je da će stvoriti "najveću kopnenu vojsku Evrope" sa 300.000 vojnika od kojih su 250.000 profesionalni, a ostatak pripada sektoru civilne odbrane.
U januaru, Poljska je kupila 116 "Ejbrams" tenkova od SAD-a za 1,3 milijardi eura. Godinu dana ranije kupila ih je još 250, i očekuje se da će taj kontingent u zemlju stići krajem iduće godine.
Ali to nije sve. Poljska je 2020. potpisala ugovor o kupovini 32 borbena aviona pete generacije od Sjedinjenih Američkih Država, kao i još 48 lakih borbenih aviona od Južne Koreje, odakle kupuje i tenkove i haubice.
Nije slučajnost, dakle, što će predsednik Amerike Džo Bajden u Poljskoj obilježiti godišnjicu početka rata u Ukrajini. Srešće se sa "Bukureštanskom devetorkom", odnosno predstavnicima Poljske, Bugarske, Češke, Estonije, Mađarske, Letonije, Litvanije, Crne Gore, Sjeverne Makedonije, Rumunije i Slovačke. Važnost istočnog krila NATO sve je očiglednija.
Poljska i Mađarska do skoro su bile "crne ovce" EU, piše EURACTIV, zbog određenih sloboda preduzetih po pitanju vladavine prava. Dok je Mađarska i dalje tako označena, Poljska dobija sve veći moralni autoritet ne samo u NATO, već i u Evropskoj uniji, uprkos tome što nije riješila sve probleme sa vladavinom prava.
Mirovni pregovori i takozvani dogovor iz Minska, koji su predvodile Nemačka i Francuska, nisu urodili plodom. Berlinu i Parizu je trenutno preko potreban kredibilan partner, a to bi mogla da bude upravo Poljska.
U ovakvom trijumviratu EU, Poljska bi prioritizovala atlantske odnose, što bi bilo u neskladu sa francuskom idejom o evropskoj autonomiji. Varšava bi se zalagala za rastuću moć "nove Evrope", koju "stara Evropa" često drži na odstojanju.
Ovu podjelu je još prije 20 godina podvukao sekretar odbrane SAD, Donald Ramsfeld, koji je 2003. pohvalio vitalnost novijih zemalja EU, bivših komunističkih država.
Vrijeme je na strani Varšave, na dan kada Ukrajina pristupi Evropskoj uniji, evropski centar gravitacije okrenuće se ka istoku. Američka administracija je toga već svjesna, i Pariz i Berlin neće imati drugih opcija osim da se prilagode toj novoj stvarnosti.