Preduzeće Monteput d.o.o. Podgorica nema obavezu plaćanja poreza na nepokretnost – tunel ”Sozina” za 2019. godinu, saopštila je portparolka Upravnog suda sutkinja Ivana Boričić.
“Upravni sud Crne Gore je poništio rješenje Glavnog administratora opštine Bar kojim je odbijena žalba tužioca podnijeta protiv rješenja Sekretarijata za finansije opštine Bar. Monteputu je utvrđen porez na nepokretnost za 2019. godinu i to za Tunel ‘Sozina’ iznos od 351.281,88 eura objekat kontrole naplate putarine 1.573,37 eura, komandni centar sa opremom iznos od 5.322,15 eura, naplatne kućice sa pratećom opremom i instalacijama iznos od 9.111,63 eura, Ts – Đurmani iznos od 4.832,26 eura, Ts – Rampi iznos od 597,83 eura, Ts – 1 Pogonska centrala iznos od 1608,60 eura i Ts – 4 Pogonska centrala iznos od 1.783,87 eura, u ukupnom iznosu od 376.11,59 eura”, kazala je Boričić..
Prema njenim riječima, cijeneći stanje u spisima predmeta, te činjenicu da je u predmetnoj stvari ranije već odlučivao, Sud je odlučio u sporu pune jurisdikcije, odnosno sam je odlučio o predmetnoj upravnoj stvari.
“Upravni sud je utvrdio da u konkretnom slučaju nijesu ispunjeni uslovi da se tužiocu utvrdi porez na nepokretnost koji se sastoje od građevinskog objekta (tunela Sozina) i objekte za potrebe puta i korisnika puta (objekat kontrole naplate putarine, komandni centar sa opremom, naplatne kućice sa pratećom opremom i instalacijama, Ts – Đurmani, Ts – Rampi, Ts – 1 Pogonska centrala i Ts – 4 Pogonska centrala) koji su sastavni djelovi javnog puta, koji je kategorisan kao državni put, shodno Zakonu o putevima i Odluci o kategorizaciji državnih puteva.”, istakala je ona, saopštava CdM.
Boričić pojašnjava da ovakav zaključak Upravni sud temelji na odredbi člana 10 stav 1 Zakona o porezu na nepokretnost (“Sl. list RCG”, br. 65/01, 69/03, Sl. list CG”, br. 75/10, 9/15, 44/17, 31/19) kojim je određeno da se porez na nepokretnost ne plaća na nepokretnosti u državnoj svojini, koje koriste državni organi, organizacije i službe, organi lokalne samouprave i organizacije koje obavljaju javnu službu za funkcije za koje su osnovane, dok je stavom 2 određeno da oslobađanja od stava 1 iz ovog člana ostvaruju se pod uslovom da se nepokretnosti ne koriste za sticanje prihoda na tržištu.
“Upravni sud ocjenjuje da su ispunjeni uslovi za oslobođenje od plaćanja poreza na nepokretnost iz člana 10 Zakona o porezu na nepokretnost, budući da se radi o objektima u državnoj svojini, na kojim jedno od svojinskih ovlašćenja – pravo upravljanja, vrši tužilac, kao privredno društvo osnovano sa tim ciljem i svrhom, kako to proizilazi iz člana 13 Zakona o putevima, te člana 6 Odluke o osnivanju tužioca i člana 6 njegovog Statuta. Takođe, činjenica da je tužilac osnovan u javnom interesu, upućuje Sud na zaključak da usluge ne naplaćuje na tržišnim osnovama, već pod zakonskom obavezom da tu uslugu mora da pruži, i to na troškovnom principu, pa se ne može raditi o sticanju prihoda na tržištu, već isključivo o pokrivanju troškova, odnosno troškovnom poslovanju, koje prouzrokuje kako subjekat koji koristi nepokretnost, tako i protek vremena, te vijek trajanja i stope amortizacije ovih objekata. Imajući u vidu navedeno, Sud zaključuje da tužilac nije obveznik poreza na nepokretnost za predmetne objekte”, zaključila je Boričić, prenosi CdM.