Radomir Antić jedan je od kandidata za najboljeg trenera Atletika u istoriji kluba. Podsjetite se šta je napravio.
/piše: Dragan Šutvić - Banjaluka, mondo.ba/
Zatekla nas je tokom večeri vijest – preminuo je proslavljeni srpski fudbalski trener Radomir Antić.
Čovjek koji je, tokom bogate trenerske karijere, bio komandant fudbalerima Reala, Atletika i Barselone, što, osim njega, nikome u svijetu fudbala više nije pošlo za rukom, preminuo je u Španiji, gdje je dugo godina živio, u 72. godini, a informacija o njegovoj smrti potekla je od kluba sa kojim je ostvario najveće uspjehe na Pirinejskom poluostrvu – madridskom Atletiku.
Poslije igračke karijere, tokom koje je kao član defanzivnog bedema branio boje užičke Slobode, Partizana, Fenerbahčea, Saragose i Lutona, odlučio je da se oproba u ulozi trenera.
Počelo je davne 1988. godine od Saragose, preko Reala i Ovijeda, da bi u ljeto 1995. preuzeo štafetnu palicu kod "jorgandžija".
U prvoj polovini te 1995. godine, ekipu je predvodio Argentinac Alfio "Koko" Bazile, nakon čijeg odlaska je prelazno rješenje tokom šestog mjeseca te godine bio Karlos Sančez Agijas.
Sa početkom jula, na "Visente Kalderon" je stigao Radomir Antić – i od tog trenutka počela je da ispisuje jedna od najblistavijih stranica istorije madridskih "crveno-bijelih".
Po dolasku u Atletiko, Antić je vrlo brzo u svoju bilježnicu zapisao imena onih 20 igrača koji će iznijeti teret takmičarske sezone. Bio je, između ostalog, među njima i Milinko Pantić, koji je tog ljeta pojačao Madriđane stigavši iz Panioniosa, već je tu boravio i sadašnji strateg, Dijego "Čolo" Simeone, pa reprezentativci Španije Hoze Fransisko Molina, Hoze Luis Kaminero, Kiko...
Upustio se popularni "Antara" sa svojom četom u sezonu – i osvojio prvu šampionsku titulu u istoriji kluba nakon skoro dvije decenije (posljednja do tad bila je ona iz sezone 1976-77)!
I ne samo to, nego je tadašnja generacija Atletika visoko u vazduh podigla i trofej namijenjen osvajaču Kupa Kralja, što je bilo više nego dovoljno da uđe u konkurenciju za najboljeg trenera kluba u istoriji!
Nakon tadašnja 42 kola, Atletiko se šepurio na prvom mjestu uz 87 bodova, četiri više od drugoplasirane Valensije, dok je sedam bodova iza Antićeve ekipe bila Barselona. U Kupu su u dvomečima redom padali Almerija, Merida, Betis, Tenerife i Valensija, a u finalnom duelu, odigranom 10. aprila 1996. godine, oružje je položila već pomenuta Barsa.
Glavni "krivac" bio je – Milinko Pantić, koji je poentirao u 102. minutu šokirao četu holandskog velikana Johana Krojfa.
Stekao je Atletiko osvajanjem titule pravo da se u sezoni 1996-97 takmiči u Ligi šampiona, u kojoj je došao do četvrtfinala, u kojem je nepremostiva prepreka bio Ajaks. U Primeri je Atletiko bio plasiran na petoj poziciji, što je za narednu godinu bilo dovoljno za nastup u Kupu UEFA, u kojem je 1998. godine ekipa eliminisana od Lacija na korak od finala.
Nakon 157 zvaničnih utakmica na klupi Atletika i učinak od 81 pobjede, 41 remija i 35 poraza, Antić je napustio Madriđane, zamijenio ga je Arigo Saki, ali se vraćao u klub – i to u dva navrata.
Desilo se to prvo od marta do juna 1999. godine, a onda od marta do maja 2000. godine. Tokom ta dva mandata, Antić je na klupi kluba uknjižio 29 mečeva (šest pobjeda, deset remija i trinaest poraza).