Na današnji dan, 22. juna davne 1972. godine, ubijen je legendarni fudbaler Crvene zvezde Vladimir Durković.
Nažalost, samo najstariji navijači Crvene zvezde pamte Vladimira Durkovića, a riječ je o istinskom velikanu najtrofejnijeg srpskog kluba i jugoslovenskog fudbala.
Nesrećnog asa mnogi se sjete svakog 22. juna s obzirom na to da je upravo na ovaj dan Durković tragično izgubio život sada već davne 1972. godine. I to od strane pijanog švajcarskog policajca koji je napao Durkovića i upucao ga ispred jednog noćnog kluba u Sionu.
Tragedija se dogodila poslije prijateljskog meča u kom je Durković pri kraju karijere, u 34. godini, nastupao za Sion protiv Bastije. Nakon što je ničim izazvano upucan u stomak, završio je u bolnici na hirurškoj intervenciji, ali, nažalost, nije uspio da se izvuče!
Švajcarski mediji su tada pisali da je policajac u civilu "želio da uzme stvari u svioje ruke", uvrijedio je Durkovića i još jednog igrača Siona koji je bio s njim, a koji su željeli da uđu u automobil, te je izvukao pištolj i upucao sjajnog desnog beka.
Durković je prevezen u bolnicu, ali je umro dva-tri sata kasnije. Ta vijest je obišla celu planetu, a policajac je kasnije izjavio da nije znao ko je u pitanju i da je od Durkovića mislio da je Italijan. Na kraju, dobio je samo sedam godina robije, a Švajcarci su pisali da je to zbog toga što je bio sin nekog uticajnog brigadira.
Durković je u Zvezdu stigao 1955. godine iz kruševačkog Napretka. Osvojio je pet titula prvaka Jugoslavije, tri Kupa i Mitropa kup 1958. godine, a nastupao je ukupno na 405 mečeva za crveno-bijele u svim takmičenjima.
Igrao je na poziciji desnog beka i na SP u Čileu 1962. godine proglašen je, od strane brojnih novinara, za najboljeg igrača svijeta na toj poziciji. Dvije godine ranije, na EP 1960. godine, Durković se našao u idealnom timu takmičenja.
https://youtu.be/kOSrXXT-Y-A?si=taC_l6Ha2QptBv71
Za reprezentaciju je ukupno odigrao 50 mečeva i osvojio je zlatnu medalju na Olimpijskim igrama 1960. godine, a iz Zvezde je otišao u Borusiju iz Menhengladbaha gdje je ostao samo jednu sezonu.
Potom 1967. prelazi u Sent Etjen i za četiri godine osvojio je tri titule prvaka Francuske i dva Kupa, a odigrao je 116 mečeva za ovaj tim. Karijeru je želio da završio u timu gdje neće biti previše opterećen rezultatima. Izabrao je Sion, što se na kraju ispostavilo kao tragično.