Čovjek bez vode ne može, a možda bi jednog dana mogla da se eksploatiše i u dalekom kosmosu – naravno, kada i ako putovanja kroz svemir budu još napredovala.
Mars je odavno predmet interesovanja naučnika iz cijelog svijeta, ali i običnog življa koje se interesuje za kosmos.
NASA već predviđa ljudske naseobine na drugim nebeskim tijelima, pa stručnjaci iz Jet Propulsion Lab tvrde da bi čovjek jednog dana mogao da postane biće koje živi u više svjetova.
To znači da bi naseobine na drugim nebeskim tijelima mogle da se pojave mnogo prije nego što se prognozira, a za život je osim vazduha neophodna i voda.
Eksperti upozoravaju da Zemlja odavno nije bezbjedna za život (doduše, Mars je verovatno još opasniji), a od kada se krajem Drugog svjetskog rata pojavilo nuklearno naoružanje.
Druga nebeska tijela bi mogla da postanu jedini spas za Zemljane, pa se opstanak ljudske vrste sve češće povezuje s dalekim svjetovima. Prema novim prognozama, prve ljudske ekspedicije bi do Marsa, Asteroidnog pojasa i Jupiterovih i Saturnovih mjeseca mogla da stignu ranije nego što se predviđa. Do kraja 23. vijeka kosmonaut bi mogao da dođe do kraja našeg solarnog sistema, da bi u 24. počeo da prodire u druge zvezdane sisteme. Nova naučna studija razvija zanimljive teorije o tome zašto je neophodno da čovečanstvo pronađe „kuću daleko od kuće“, te ističe da bi bez putovanja u duboki svemir čovjek mogao zauvjek da nestane.
Akcije preživljavanja u kosmosu uključuju kolonizaciju, a jasno je da kroz istoriju nije bilo pozitivnih iskustava u osvajanju novih teritorija. Ljudska bića su na matičnoj planeti izmislila smrtonosne sprave, izazvala klimatske promjene, a uništavanje šuma utiče na to da nam iz divljine prijete do sada nepoznati virusi. Svaka od ovih opasnosti bi mogla da znači konačan kraj, pa je logično da bi trebalo da se pozabavimo ovdašnjim problemima prije nego što krenemo na Mars.
Na ovom svijetu ipak jedva da je šta logično, pa ne čudi da mnogi rešenje vide u potpunoj evakuaciji. Naučna fantastika bi tako mogla da postane stvarnost, možda ne sjutra, ali za dvesta godina. U agenciji NASA predviđaju da bi do Marsa moglo da se stigne oko 2038. godine, do Asteroidnog pojasa 2064, a do Proksime Kentauri do 2254. godine. U pitanju je daleka budućnost, pa nam ostaje da se nadamo da će čovječanstvo do tada prevazići želju za samouništenjem.
Nova otkrića o Crvenoj planeti utiču na buduće planove, posebno kada se radi o vodi. Tim naučnika je uz pomoć ExoMars Trace Gas orbitera Evropske svemirske agencije nedavno došao do fascinantnog otkrića: na Marsu postoji ogroman rezervoar skrivene vode.
U pitanju je jedan od najdubljih kanjona na Crvenoj planeti – Valles Marineris, koji je deset puta duži i pet puta dublji od Velikog kanjona u američkoj državi Arizona. Do otkrića je došlo uz pomoć instrumenta Fine Resolution Epithermal Neutron Detector (FREND), koji se nalazi u sklopu orbitera, a zanimljivo je i zbog toga što je najveći dio vode koja je do sada primijećena na Marsu u formi leda.
Instrumenti s orbitera imaju sposobnost da „vide“ ispod površine planete, što je korisno za utvrđivanje toga šta se krije ispod naizgled puste i suve spoljašnosti. Oblast sa skrivenom vodom je veličine Holandije, a naučnici ističu da još uvijek ne znaju u kojoj je formi, pa može da se dogodi da je i ovaj veliki rezervoar zaleđen.
Čovjek bez vode ne može, a možda bi jednog dana mogla da se eksploatiše i u dalekom kosmosu – naravno, kada i ako putovanja kroz svemir budu još napredovala. Novi rezervoar je značajna i za tumačenje rane istorije Marsa, te postanja planeta uopšte.