Kada nastupi smrt tijelo postepeno propada, a nekim organima potrebne su godine da potpuno nestanu. Jedno ljudsko tijelo ima više od 200 kostiju, nekoliko biliona mikroba i čak 37 biliona ćelija.
Između drugog i četvrtog dana od smrti mikrobi su već posvuda. Oni proizvode otrovne gasove, poput amonijaka i sumporovodika, koji će se proširiti i dovesti do toga da se tijelo naduva i zaudara.
Zatim, zbog nedostatka dotoka kiseonika počinju propadati oni organi kojima je to najpotrebnije, a jedan od njih je mozak. Ćelije koje ga čine sadržavaju 70 posto vode, a kada ostanu bez kiseoika i počnu odumirati, otpuštaju je. To je razlog zbog kojega se na dnu leša ubrzo nakon smrti čovjeka može pronaći voda. Nekoliko sati otkako je nastupila smrt počinje i proces u crijevima.
Naime, kako umirući imunološki sastav više ne može sadržavati gladne mikrobe koji obično pomažu u probavi hrane koju čovjek jede, oni – bježe. Krenu iz donjeg dijela creva kroz tkivo, a kroz nekoliko sati dospiju do jetre i žučnog mehura koji sadržavi žuto-zelenu žuč koja služi razgradnji masnoća koje čovjek konzumira dok je živ.
Nakon što mikrobi pojedu te organe, ta žuč počinje preplavljivati tijelo bojeći ga u svoju boju. Nakon 3 do 4 meseca ta žuta boja mijenja se u smeđe-crnu nijansu jer propadaju krvne žile, a gvožđe koje je u njima počinje oksidirati.
Otprilike u isto vrijeme molekularne strukture koje drže stanice na okup razdvajaju se, pa se tkivo počinje pretvarati u vodenastu kašu. Đikić: 'Dok god bude oko 40-50 % necepljenih među njima će se širiti nove varijante' .
Kada prođe malo više od godinu dana kisele tjelesne tekućine i toksini razgrađuju pamučnu odjeću na mrtvom tijelu, pa će se ona raspasti. Tada nastupa vrijeme kad više nema nekih dramatičnih promjena, no nakon desetak godina, u okruženju sa dovoljno vlage i niskim dijelom kiseonika, pokreće se hemijska reakcija koja masnoću na bedrima i pretvara u supstancu nalik na sapun – ta se supstanca naziva mrtvački ili grobni vosak.
S druge strane, ako se tijelo nalazi u uslovima gdje nema puno vlage, može nastupiti mumifikacija – da, čovekovo mrtvo tijelo može se prirodno pretvoriti u mumiju. Kako cijelo to vrijeme kroz tanku kožu na ušima, nosu i kapcima isparava voda, to dovodi do njihova isušivanja i poprimanja crne boje – upravo to je proces mumificiranja.
Otprilike 50 godina nakon smrti tkivo umrle osobe polako nestaje, a ostaje mumificirana koža i tetive. Tokom idućih trideset godina i oni će se raspasti, pa će tako nakon punih 80 u lešu ostati samo kosti. Do 100. godišnjice smrti kolagen u kostima drastično se smanjio, pa tada i one počinju pucati i propadati. Od njih nastane krhka mineralna tvar, a u poslednjoj fazi raspadanja pretvore se u prah. Zanimljiva činjenica jest da jedan dio tijela ostaje vječno, a to su zubi – oni se ne mogu raspasti ni propasti, prenosi Business Insider.
Dakle, u lešu uz njih mogu ostati još samo najlonski šavovi odjeće koji se takođe ne mogu raspasti i grobni vosak.
