Policija je igrom slučaja došla do rješenja ove likvidacije.
Nerijetko se okršaji koji se u poslednje vrijeme dešavaju na našim ulicama porede sa dešavanjima tokom devedesetih godina prošlog vijeka.
U tim godinama, novi kriminalci su nicali maltene na dnevnom nivou, a o tom periodu snimljen je i čuveni dokumentarni film "Vidimo se u čitulji".
Jedan od aktera ovog dokumentarca bio je i Ivan Cvetković Žuća, još jedno od žestokih imena sa usijanog beogradskog asfalta.
Žuća je rođen 1974. godine u Beogradu, tačnije u Skojevskom naselju u kome je i odrastao. Od prvih koraka maltene, bio je sklon nasilju, vaspitavala ga je ulica, bio je preke naravi, uvijek je sa sobom nosio dva pištolja i relativno lako je upadao u probleme. Družio se sa Kneletom kao i sa Dejanom Stojanovićem Kekom sa kojim je odrastao zajedno i koji mu je bio najbolji drug. Njih dvojica su se navodno i pobratimili, a Žuća je bio čest Kekin gost u Bloku 45.
Pucnjave, ubistva i pokušaj likvidacije
Prvi put, ime Ivana Cvetkovića Žuće dospijeva u javnost 22. aprila 1995. godine. Tada je, sa dotadašnjim prijateljem Ivicom Tasićem, sjedio u kafiću na Vidikovcu. Ipak, kada su krenuli, spuštajući se niz stepenice Žuća je Tasića upucao s leđa i na mjestu ubio. Uhapšen je odmah međutim ubrzo je oslobođen zbog nedostatka dokaza.
Već sledeće godine, na njega je pokušan atentat kada je ispod njegovog automobila marke Porše stavljena bomba. Ipak, tada je uspio da izbjegne pokušaj ubistva.
Sledeći problem pravi već početkom 1997. godine. Naime, ušavši u jedan butik na Vidikovcu, upitao je momka koji se nalazio u njega zašto ga gleda, i ne čekajući odgovor izvukao je pištolj i upucao ga u nogu.
Policija je, došavši na mjesto zločina, na licu mjesta Žući uradila parafinsku rukavicu, test kojim se na osnovu čestica baruta na ruci, utvrđuje da li je neka osoba pucala ili ne. Žuća je uhapšen, međutim već posle nekoliko dana ponovo se našao na slobodi, opet zbog nedostatka dokaza.
Ubistvo među prijateljima
Ivan Cvetković Žuća je 1997. godine pozvan kod prijatelja u stan, u kome je bilo još nekoliko njegovih poznanika. Prema određenim svjedočenjima, u stanu se konstantno vodila neka rasprava međutim nije bilo nagovještaja o onome šta slijedi.
U jednom trenutku, Žuća je otišao do toaleta, a kada se vratio primijetio je da mu nema torbice u kojoj je držao pištolje. Tada je shvatio da je upao u zamku. Iste večeri, 22. maja 1997. godine, Ivan Cvetković Žuća je ubijen a svjedok ovog ubistva je kasnije pred sudom pričao da se do poslednjeg daha borio kao lav.
Ubistvo riješeno sasvim slučajno
Sledeće godine, 5. jula policija hapsi Dejana Šandera zbog određenih krivičnih djela koje je počinio. Ipak, Šander još uvijek ne znajući zbog čega je uhapšen, uplašio se da je razlog ubistvo Žuće. Iako policija nije imala nikakav trag koji bi ovog čovjeka povezao sa Žućinim nestankom, Šander je u strahu otkrio gdje je tijelo kao i ko je sve učestvovao u ubistvu - Slobodan Živković koji je uhapšen istog dana kao i Blagoje Ninković Blaško, koji je nekoliko dana ranije izvršio samoubistvo.
Šander je detaljno opisao događaje te večeri, te je otkrio i motiv ovog zločina. Naime, Blaško Ninković je Žući dugovao novac koji nije mogao da mu vrati. Zbog toga, on odlučuje da ga ubije što i čini, da bi Šander i Živković sa beživotnog Žućinog tijela skinuli garderobu ostavljajući mu jedino sat na ruci. Zatim su ga umotali u tepih, odvezli iza pumpe "Zmaj" na autoputu, gdje su ga i zakopali.
U trenutku ubistva, Ivan Cvetković Žuća imao je 23 godine.