Goran Petrović Peta (48) ubijen je na današnji dan prije tačno sedam godina. Važio je za "Jotkinog generala", a likvidiran je u teretani hotela "Golf" u Kruševcu.
Petrović je bio glavni saradnik Zorana Jotića, osuđenog vođe "kruševačkog klana", ubijen je naočigled svog trenera, a ubica je posle zločina mirno izašao iz hotela i nestao bez traga. Kao motiv tog zločina pominjana je osveta za likvidaciju Gorana Obradovića Suše, inače njihovog glavnog rivala u kruševačkom podzemlju.
Petrović je bio kriminalac starije generacije koji je sa prijateljem Zoranom Jotićem Jotkom devedestih godina formirao "Jotkinu grupu", jednu od najbrutalnijih u Srbiji. Bavili su se uglavnom naplaćivanjem reketa poznatim kruševačkim biznismenima. Sume koje su uzimali zavisile su od procjene bogatstva žrtve i kretale su se od nekoliko desetina do više od sto hiljada tadašnjih njemačkih maraka. Za likvidaciju Pete, Jotka se kasnije osvetio Dejanu Stankoviću Ždrokincu i njegovom sinu Vojinu, koji su likvidirani mjesec dana jedan posle drugog.
Tog 17. septembra 2015. godine, oko 8.30 sati, maskirani napadač ušao je u teretanu "HG fitnes", smještenu u suterenu hotela "Golf". Ubica sa "fantomkom" na glavi prišao je Petroviću i u njega ispalio više hitaca iz automatskog oružja, od kojih ga je šest pogodilo u grudi i glavu. Petrović se stropoštao u hodniku kod jednog od ulaza u trenažni prostor.
Peta je svakog dana dolazio da trenira. To mu je bila rutina, a tako je bilo i kobnog jutra. Došao je na trening automobilom marke "BMW", paraćinskih tablica, parkirao ga kod hotela i otišao da vježba.
Tokom policijskog uviđaja nađeno je više od 15 čaura. Petroviću su probali odmah u hotelu da pomognu, pokušavajući da mu izvuku jezik, ali nije mu bilo spasa. Izgubio je mnogo krvi i već je počeo da tamni u licu, pa je i Hitna pomoć mogla samo da konstatuje smrt.
Bez muzike u kafićima
Trener sa kojim je Peta radio u teretani, srećom, nije povrijeđen. Gosti hotela već su bili napustili sobe kad su zapraštali hici, a radnici sa recepcije su pozvali policiju i Hitnu pomoć.
Suša ubijen ispred svoje kuće
Kruševac je, dok su se Jotić i Petrović nalazili u zatvoru, preuzeo mlađi kriminalac Goran Obradović Suša. On se najviše orijentisao na šverc heroina, a u gradu se ponašao bahato i prebijao i maltretirao ljude. Ubijen je godinu dana prije Pete ispred svoje kuće. Ni taj zločin nije rasvijetljen, a mnogi su u Kruševcu verovali da je likvidacija Petrovića osveta za smrt Obradovića.
Policija je pregledala snimke sa sigurnosnih kamera kojima je pokriven hotel, ali i sa kamera na okolnim zgradama. Budući da ni na jednom nije viđen saučesnik pretpostavlja se da je ubica bio sam.
Nadležni su satima rekonstruisali ubistvo proveravajući oba ulaza u teretanu do koje se može doći putem glavnog ulaza sa ulice, ali i preko recepcije. Ispitivali su se i tragovi oko hotela, jer se sumnjalo da je za bjekstvo iskorišćena livada koja vodi do rijeke Rasine. Sve to nije dalo rezultate.
Dva dana posle zločina, mada je bio dan za izlaske, pojedini kafići u Kruševcu nisu puštali muziku. Vlasnici ovih klubova, iako je neke od njih sramota da priznaju, na taj način htjeli su da odaju počast upravo Goranu Petroviću.
Kruševljani tvrde da je Peta bio stolar po zanimanju i da je bio poznat po svojoj hladnokrvnosti i prekoj naravi. Da bi naplata reketa funkcionisala, Jotić i Petrović uspostavili su strogo disciplinovanu bandu kriminalaca i to sa vojnom hijerarhijom. Svoje saradnike nazivali su "vojnicima". Jotić je izdavao naređenja, dok ih je Petrović uglavnom prenosio ostalim članovima i organizovao posao na terenu.
Po reket sa bombama
Slali su svoje kriminalce da bacaju bombe na kuće kruševačkih preduzetnika, pale njihove automobile, upućuju upozorenja i prijetnje, ali i prebijaju one koje nisu željeli da plate reket. Žrtve i njihove porodice pratili su po gradu, što je povećavalo pritisak. Mnogi su ih se plašili. Moglo je da se čuje kako Jotić drži u šaci cijeli grad, da u policiju ulazi tako što "nogom otvara vrata“ i da mu niko ništa ne može.
Jotić i Petrović uhapšeni su u policijskoj akciji "Sablja“ 2003. godine. Hapšenje je vodio načelnik lokalne policije Saša Vukadinović, koji je kasnije postao direktor obavještajne agencije BIA.
Tokom pritvora, obojica su se žalila da su bili izložena torturi. Petrović je na sudu rekao da su ga policajci pržili strujom, skidali golog i držali na temperaturi ispod nule, prebijali palicama i gušili kesom. Rekao je da zbog toga ima vrtoglavice, probleme sa mokrenjem i kičmom i da ne može da podigne ništa teže od 15 kilograma. Vlada Srbije je demantovala da je bilo maltretiranja uhapšenih.
Jotić je negirao da je počinio krivična djela, dok se Petrović pred Specijalnim sudom branio ćutanjem. Dio svjedoka, reketiranih biznismena i kriminalaca, tokom suđenja je povukao iskaze, ali su sudije vrjednovale prvobitna svjedočenja, pa je Jotić osuđen na 12, a Petrović na 11 godina zatvora. Kasnije, Jotić je optužen za potkupljivanje sudije Vrhovnog suda Ljubomira Vučkovića koji je trebalo da mu pomogne da presuda bude oborena, pa mu je dodato još četiri godine zatvora.
Od kada je tri godine ranije izašao iz zatvora, Petrović nije imao nijednu krivičnu prijavu. Kad je pušten na slobodu posle izdržavanja kazne zbog reketiranja u okviru Jotkine grupe, Peta se, kako se u Kruševcu nezvanično pričalo, povukao i vodio mirniji život.