Poznato je da virus SARS-CoV-2 ima razoran uticaj prvenstveno na pluća, ali obdukcije tela osoba koje su preminule od posledica kovid-19, otkrivaju i da stradaju drugi organi.
Istraživački timovi iz Beča, Linca i Graca došli su do zaključka da oboljenje kovid-19 ne izaziva samo jaku upalu pluća, već i plućnu emboliju, a oštećuje i druge organe - bubrege, jetru i pankreas.
Oboljenje kovid-19 uzrokovano koronavirusom SARS-CoV-2 izaziva plućnu emboliju, a pored pluća narušava i rad drugih organa, utvrđeno je na osnovu prvih rezultata serije obdukcija izvedenih u okviru studije na Odeljenju patologije bolnice u Gracu.
Profesor patologije sa Univerziteta Johanes Kepler, Zigurd Laks, je izjavio da se kod oboljenja kovid-19 ne radi o bolesti koja samo oštećuje pluća. Laks je izvodeći obdukcije nad preminulim osobama od kovid-19 ocenio rezultate prvih 11 slučajeva sa svojim timom iz Graca i kolegama iz drugih gradova.
Oni su došli do zaključka da, po njegovim rečima, "oštećenja pluća najčešće jesu polazna tačka oboljenja, ali posledice su često pojava tromba u plućnom krvotoku i oštećenje ostalih organa."
Plućna embolija odnosno začepljenje plućnih arterija trombom može na isti način kao infarkt ili srčani udar da izazove smrt. Kod oboljenja kovid-19 dolazi do upale pluća koja izaziva reakciju manjih arterija koje posebno kod pacijenata sa prethodnim oboljenjima mogu da izazovu usporavanje plućnog krvotoka i dovedu do pojave tromba u plućima. Time dolazi do ubrzanog otkazivanja funkcije pluća i plućnog krvotoka kao neposrednog uzroka smrti kod oboljenja kovid-19.
Ova bolest napada i druge organe kao što su bubrezi, jetra, pankreas, nadbubrežne žlezde i limfnisistem. „Uvideli smo da se ovde radi o infektivnoj bolesti koja napada ceo organizam“ objasnio je Mihael Trauner, profesor sa bečkog Medicinskog univerziteta.
"Još uvek nije poznato da li će kod preživelih sa težim komplikacijama biti dugoročnih posledica na one organe koji su bili zahvaćeni bolešću“ dodao je on.
Izveštaji o pacijentima sa pretrpljenom trombozom u venama nogu, plućnom embolijom i moždanim udarom podržavaju činjenicu da povećana tendencija tromboze kod pacijenata može imati dalekosežne posledice. Još uvek nije razjašnjena uloga lekova za razređivanje krvi u prevenciji pojave tromba.
Naknadnim studijama će morati u zavisnosti od laboratorijskih nalaza i snimanja da se istraži kada i u kojoj meri je korisno terapijsko razređivanje krvi. Da bi se razvile nove, efikasne terapije, biće potrebne naknadne studije o mehanizmima koji dovode do sklonosti ka trombozi.
Ova studija je izvršena u saradnji sa Medicinskim univerzitetima u Gracu i Beču i UniverzitetomJohanes Kepler u Lincu, a objavljena je u stručnom časopisu o internoj medicini, „Annals of InternalMedicine“.