Napola spaljeno, obezglavljeno tijelo Milorada Vujičića zvanog Vuja pronađeno je 1. marta 2002. godine u mađarskoj prijestonici.
Trup bez glave, ruku i nogu pronađen je u jednom parku u Budimpešti. Tek nakon 15 dana, na brdu Gelert iznad Dunava, prolaznici su našli odsječenu glavu. Policija je posle DNK analize zaključila da se radi o djelovima tijela iste osobe.
Utvrđeno je da je Milorad Vujičić najprije mučen, potom ubijen, a kasnije iskasapljen. Glava je ostala u "relativno dobrom stanju", jer je, kako se pretpostavlja, duže vrijeme držana u zamrzivaču.
Mađarski mediji su pisali da je Vujičić ubijen jer je počeo da radi "za svoj džep", kao i da je mučen kako bi odao gdje je sakrio novac od prodaje droge, oružja i navođenja na prostituciju. Navođeno je da su Vujičiću prije ubistva prijetili smrću i da je on zatražio zaštitu mađarske policije, ali pošto s njom nije dovoljno sarađivao, pomoć nije dobio.
Policija ga zvala "Srećko"
Milorad Vujičić je osoba koja je 2001. godine prijavila srpskoj policiji djelovanje takozvane mafijaške grupe "Amerika". On je otkrio ko su članovi ove kriminalne hobotnice, način njihovog rada, poslove, likvidacije koje su počinili, kao i saradnike iz policijskih struktura.
Da bi se sakrio njegov identitet, policija ga je u dokumentima zavela pod šifrom "Srećko". U Srbiji tada nije postojala zaštita svjedoka, organizovani kriminal zvanično nije postojao, iako je na ulicama cvjetao. Čak su i nadležni demantovali takvu pojavu.
Iako je tražio zaštitu policije i novac, nije to dobio jer je, po mišljenju srpskih policijskih funkcionera, "puno pričao, a malo dokaza dao". Bez ikakve zaštite, "Srećko" je pobjegao u Mađarsku. Tamo je iznajmio stan sa jednim Srbinom, nadajući se da će uspjeti da preživi odmazdu klana o kojem je informisao policiju. U avgustu 2001. "Srećko" je nestao.
Veza sa ubistvom ministra vojske
Milorad Vuičić Vuja imao je i određena saznanja o ubistvu ministra odbrane Pavla Bulatovića.
Pavle Bulatović ubijen je 7. februara u 18.55 časova dok je u restoranu fudbalskog kluba Rad sjedio sa direktorom "YU garant banke" penzionisanim general-majorom Vukom Obradovićem i vlasnikom restorana Markom Kneževićem.
Hici su ispaljeni kroz prozor restorana, okrenutog prema neosvijetljenom fudbalskom igralištu koje je bilo u potpunom mraku. Sto za kojim je sjedio Pavle Bulatović nalazio se u uglu sale, nasuprot prozoru kroz koji je pucano
Bulatović je sjedio leđima okrenut zidu, licem prema prozoru, a njegov dugogodišnji pratilac nalazio se ispred ulaza u restoran. Ubistvo ministra Bulatovića, kao ni ubistvo Milorada Vujičića, do danas nije rasvijetljeno.
Sve o klanu "Amerika"
Klan "Amerika", bila je najmoćnija tajna organizacija devedesetih, ali i danas kada djeluju od Evrope do Amerike. Bili su misteriozni i djelovali iz sjenke sve dok Zemunci nisu ojačali pošto su postali bliski vlasti i onda su tek početkom 2000. "Amerikanci" počeli javno da se pominju u novinama Zemunaca kao grupa koja stoji iza mnogih likvidacija. Priča se da su obavljali atentate po spisku koji su dobijali od tajne službe. Na tom spisku su se navodno nalazili ubijeni Voždovčani: Beli, Romeo, Majmun, Žuća...
Klan je bio sastavljen od profesionalnih ubica, uglavnom Crnogoraca obučavanih u Americi od strane mafije, a dolaze nakon problema koje su imali u SAD. Navodno su bili povezani sa Arkanovim kumom Bombonom i sa Boškom Radonjićem, kumom irske mafije u Njujorku, koji je bio blizak kumu italijanske mafije Džonu Gotiju. Početkom devedesetih Radonjić se sklanja u Srbiju zbog problema sa američkim pravosuđem.
Članovi profesionalne ubice
MUP Srbije je o ovom klanu govorio kao o grupi koju čine braća Raičević, braća Roganović i drugi, a doušnik pod imenom "Srećko" otkriva detalje: da je klan činilo jezgro od 15 profesionalnih ubica koji zajedno sa još širim krugom pomagača od 30 ljudi, čini eskadron smrti koji izvršavaju naručena ubistva. Naveo je kao saradnike klana dva visoko pozicionirana policajca, jednog iz Srbije i drugog iz Crne Gore. Srećko je tražio da se nagodi, da mu policija garantuje sigurnost i da će sve ispričati, ali pošto nije dobio garancije, nestao je.
Navodno je veza između Crnogoraca iz Amerike i srpskog DB-a bio Boško Radonjić, šef irske mafije u Njujorku i dobar prijatelj poslednjeg velikog italijanskog kuma Džona Gotija. Priča se da kada je početkom devedesetih Radonjić došao u Srbiju jer mu se sudilo u Americi zbog uticaja na porotu koja je sudila Gotiju, obezbjeđenje mu je odredio lično Jovica Stanišić.
Vođa klana Vojo Amerikanac
Kada je klan nastao, navodno je na njegovom čelu bio Joca Amsterdam, koji odlazi iz Srbije zbog optužbe da je naručio ubistvo Gorana Marjanovića Bombaša. Tada na čelo klana dolazi Vojo koji je u Americi radio za italijansku mafiju dok se nije zakačio sa nekima i morao da se vrati. Sredinom devedesetih Vojo organizuje, ali i sam obavlja mnoge likvidacije.