Sve je počelo kada je Stipo Čalić, vozač iz Zenice, učestvovao u jednom udesu u Crnoj Gori prilikom kog je poginuo jedan dječak. Sud donio je oslobađajuću presudu za Čalića. Maćeha dječaka – Višnja Pavlović, na to nije tako gledala i zaklela se da će osvetiti.
Krvna osveta je običaj da se konflikt između dvije familije ili klanova, započet ubistvom člana jedne familije, nastavlja međusobnim ubijanjem, jednog po jednog muškarca, sve do poslednjeg. Pripada zaostalim, arhaičnim kulturama. Izraz koji se koristi je da jedna porodica drugoj "duguje krv" i ovaj dug se vraća ubistvom muškarca iz druge porodice.
I pored zabrana i pokušaja da se iskorijeni, ovaj običaj postoji i danas, ali jedan od najstrašnijih zločina u vezi krvne osvete u staroj Jugoslaviji odigrao se 1970-ih godina u Zenici.
Sve je počelo kada je Stipo Čalić, vozač iz Zenice, učestvovao u jednom udesu u Crnoj Gori prilikom kog je poginuo jedan dječak. Naš sud donio je oslobađajuću presudu za Čalića i čitav događaj proglasio nesrećnim slučajem.
Maćeha nastradalog dječaka – Višnja Pavlović, na to nije tako gledala i zaklela se da će "krv naplatiti krvlju". Ubijedila je izvjesnog Dragomira Dragana Bajčetu da, u zamjenu za 500.000 tadašnjih dinara, ubije jedanaestogodišnjeg dečaka Bruna, Stipinog sina i tako izvrši krvnu osvetu. Prema opšteprihvaćenom stanovištu danas, za ubistvo je znao i otac nastradalog dječaka – Rajko Pavlović.
Višnja i Dragomir nisu se zadovoljili “samo” ubistvom. Zločin koji su počinili bio je pravo zvjerstvo. Godine 2011. majka ubijenog Bruna i Stipina supruga Anka još uvek je bila živa i u intervjuu za portal Herceg Bosna, prisjetila se tih strašnih dana.
Višnja i Dragomir, ispričala je, dolazili su im nekoliko puta na vrata, navodno se rasputujući za stan koji žele da iznajme. Vidjeli su Bruna, upoznali mu navike, otkrili gdje i kada ide u školu… Višnja je otišla toliko daleko da je prilikom posjete stavila Bruna u krilo, popričala sa njim o školi i pomilovala ga. Anki je rekla kako ima jako finog sina.
Jedanaestogodišnji Bruno Čalić ubijen sa devet uboda nožem i izmasakriran. Višnja Pavlović uhapšena je u Pljevljima 42 sata nakon ubistva, a Bajčeta je priveden pravo iz kafane u Nikšiću. On se pred sudom pokajao za učinjeno djelo. Višnja nikada. Nakon emotivnog i strašnog procesa oboje su osuđeni na smrtne kazne.
Treći saučesnik, Višnjin muž i otac dijeteta stradalog u saobraćaju Rajko Pavlović, osuđen je na 20 godina zatvora. Četrnaest mjeseci nakon ubistva, avgusta 1973. Višnja Pavlović i Dragomir Bajčeta strijeljani su negdje kod Sarajeva. Bila je to jedna od poslednjih smrtnih kazni izvršenih u BIH.
Sahranjeni su u neobilježenim grobovima, u skladu sa tadašnjim zakonima da se ubice sahranjuju ovako da bi se izbjeglo stvaranje “kulta ličnosti“. Ni danas se ne zna gdje počivaju.
Rajko Pavlović, Višnjin muž, odležao je kaznu i izašao iz zatvora. Dočekao je da i njegov drugi sin, kog je imao sa Višnjom, pogine u saobraćajnoj nesreći.